doskonałość kuli

[Nula.Mychaan]

Alku dziękuję za wgłębienie się w mój tekst, przemyślałam Twoją propozycję,
jednak pozostaję przy tym tytule, już go w sobie oswoiłam.
Za to chętnie się z Tobą napiję

[W.M.Gordon]

Jest klimat i urok.
Jest sens, nić, napięcie i dramaturgia.
Ale po co dwie wersje.
To nie szkoła czy warsztaty poetyckie.
Nie ulegaj podszeptom publiki

[Nula.Mychaan]

Gordon, zostawiłam poprzednią wersję, bo odnosiły się do niej komentarze,
nie będę udawać że tekst był dopracowany od samego początku,
a nie nazwałabym tego "uleganiem podszeptom".
Dopiero czytelnik może obiektywnie ocenić wiersz,
pozwala spojrzeć na własne słowa z drugiej strony.
Za Twoją ocenę oczywiście dziękuję

[Gacek]

Nowa wersja zdecydowanie lepsza.

[alchemik]

Ogólnie, mam wrażenie przemetaforyzowania kierowanego chrystianistycznie.
Wiem, ja też tak czasem czynię, pakując tyle metafor na raz, że wiersz staje się jedną wielką metaforą, zamykając się w tejże metafory formie.
W tym przypadku wiersz daje się odczytać, przez kierowanie do znanych wszystkim memów i wirusów umysłu.
I choć napisany nie najgorzej, wywalający emocje, to jednak odczuwam pewną banalność w tej gorzkiej wypowiedzi.

Jeżeli chodzi o tytuł, to akurat dobrze pasuje do puenty.
Podobno Bóg powinien mieć kształt kuli ze względu na jej geometryczną doskonałość.
Nasze czaszki zbliżają się do tego kształtu, ale nie są doskonałe, zawierając nadpsute orzeszki mózgów.

[Nula.Mychaan]

Gacek bardzo dziękuję

Jerzy dziękuję za wgłębienie się w treść i opinię.
Nikt nie jest wolny od banału, doskonale wiem że metaforyka religijna była używana tysiące razy
i nie można jej nazwać nowatorską, jednak nie powielałam cudzych słów.
Ten rodzaj metafory był dla mnie najbardziej odpowiedni w tym wierszu
i przekazuje to co chciałam przekazać.
Jak sam zauważyłeś jest czytelny, więc cel został osiągnięty.
Już nic w tym wierszu nie zmienię, bo go w sobie oswoiłam.
No to teraz Jerzy chyba czas na