Tautogram erotyzujący na literę J

[Lucile]

jętka jednodniówka językiem
jęła jasnowidzącego jeża
judzić

jęknął jak jagnię jedząc
jędrne jagody

jednakowoż jasyr jest
jednokierunkowy
jędzo jadeitowa

[witka]

Luljan

jasielski jebaka
jutrznią jesiennej
jednorazowej
jamistości jarany
jak jabolem

Janinę Jabłonkównę
jaroszkę jedną
jednakowoż jędzę
jakkolwiek już
jednojajnikową

jął jak Jowisz
jebodajną Junonę
jedonastominutową
jurnością
jeszcze jasnowłosy
jarzący Jupiter

[Liliana]

Świetne, Lucilko, podziwiam.
Może kiedyś spróbuję, ale to trudna rzecz.

[Lucile]

Droga Lili, bardzo dziękuję.
Wbrew pozorom nie jest to trudne. Udowodnił to Witka swoim komentarzem; dowcipnie i dosadnie.
Mam za swoje, ale skoro połaszczyłam się na taką „niebezpieczną” literkę, to z pokorą przyjmuję także i to słówko należące do nieużywanej przeze mnie rodziny „mięsistych” wyrazów.
Witka posiada wyjątkowy dar kojarzenia słów w taki sposób, jaki mnie nigdy - niestety - nie będzie dany.
Ty zaś. Lilianko, masz niezwykle wrażliwe, delikatne i lekkie pióro – a Twoje tłumaczenia poezji to majstersztyk.
Wiedz, że czytam z przyjemnością, chociaż nie pozostawiam śladu.

A powyższy wierszyk? Jest tylko drobiazgiem, głupstewkiem, krótką chwilką przerwy, wytchnienia, a nawet odreagowania w pracy nad poważnym (z naukowymi aspiracjami) tekstem, który - póki co - idzie mi, jak po grudzie.

Bardzo Państwu dziękuję i serdecznie pozdrawiam

[Lucile]

Lulian
Jupiter jedenastogwiazdkowy jenerał
jazzman jąkała jurysta
jataganem jesienną jeremiadę
jawnie jątrząc
jęknął

ja jowiszowa
jeszcze jaśminem jutrzenki jaśniejąca
jutro jarzębinowo jasnopomarańczowa
jużci jego jądrem
jestestwa
jestem

jaka jestem
jeszcze

[alchemik]

Dobrze się bawicie?
Fajny tautogram, Lucia.
Fajny, bo nie pogubił sensu i metafor.
Biedny jeż.
Prawie rozpuścił kolce.
Nie jestem tylko pewien tej anizotropii jasyru w związkach erotycznych.
Jeszcze biedniejsza jednodniówka.
Ale przecież dla niej dzień to prawie nieskończone życie.
Tak powiadają.

Jerzy

[tabakiera]

Cóż, treść podporządkowana formie.
Bardziej zabawa słowna, niż wiersz - ale to dotyczy wszystkich tautogramów.
W moim odczuciu, oczywiście.
Wywołuje uśmiech.

[alchemik]

Nie zgadzam się, że wszystkich, Dorotko.
Mogłabyś napisać prawie wszystkich.
W tym trudność tautogramów.
To bardzo ograniczająca forma.
A jednak.
Ale to wymaga ciężkiej pracy, wyobraźni i wielkiego słownika w głowie.
Ja, oczywiście, widzę tu z założenia żartobliwość wiersza.

A co do zabawy słownej.
Poezja tak ma, że bawi się słowami.
Oczywiście, domyślam się, że Lucia nie pretendowała tu do wielkiej poezji.
Poezja ma jednak bardzo wiele twarzy.

[tabakiera]

Nie napisałam, że nie doceniam.
Nie napisałam, że nie dostrzegam humoru.
Wg mnie tautogram bardzo ogranicza ze względu na to, że pisząc go mamy mały wybór słów, a co za tym idzie metafor, rymów itp.
Tak po prostu jest.
W tym przypadku jest żart, bez pretensji o wielkie uznanie.
I dobrze.

[Lucile]

Drodzy Państwo, tabakiero i alchemiku,
bardzo dziękuję za dwugłos pod tym bezpretensjonalnym drobiazgiem. Tak go już nazwałam w pierwszej mojej odpowiedzi

A powyższy wierszyk? Jest tylko drobiazgiem, głupstewkiem, krótką chwilką przerwy, wytchnienia, a nawet odreagowania w pracy nad poważnym (z naukowymi aspiracjami) tekstem, który - póki co - idzie mi, jak po grudzie.

Muszę przyznać, że pisanie tautogramów (robię to od niedawna) sprawia mi wielką frajdę. To taka chwila „ukierunkowanego relaksu”. Nie spodziewałam się, że będę miała aż tak dobrą zabawę. Równie dobrze bawiłam się przy pisaniu pierwszego w moim „dorobku”, kiedy zajęłam się literą H – Ch ( troszkę oszukując, bowiem powołałam się na fonetykę).

A może by tak zorganizować zabawę, np: „bitwa na tautogramy”?

Dziękuję i pozdrawiam

PS. A tekst o szwedzkiej okupacji Krakowa w latach 1655 - 1657 nadal leży odłogiem ratunku