róża wiatrów

Wiadomość

mirek13 · #1 Post autor: **mirek13** » 28 lip 2017, 14:30

niepotrzebnie trzymasz za kurtkę
niezbędna już szkoła latania
donikąd – byle
wiuu.... poczuć i skończyć

czas zakręcić kurek z czasem
to tylko pół kroku

chciałbym zbadać kierunek wiatru
i prądy
najlepiej wstępujące
na herbatę do ciebie

fiuu... poszło
kierunek wiatru jest jeden

zawsze z dołu
do góry

później gdziekolwiek

biegnąca po fali · #2 Post autor: **biegnąca po fali** » 28 lip 2017, 22:24

Znam nieco inną wersję tego wiersza i tamta jakoś bardziej do mnie przemawia.

mirek13 · #3 Post autor: **mirek13** » 29 lip 2017, 6:52

Ta jest .po prostu bardziej przemyślana i mądrzejsza.

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 29 lip 2017, 7:51

Skoro tak twierdzisz...

mirek13 · #5 Post autor: **mirek13** » 29 lip 2017, 8:17

Lepiej skoncentrować się na treści wiersza.

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 29 lip 2017, 22:01

Lepiej nie.

tetu · #7 Post autor: **tetu** » 29 lip 2017, 22:08

Zimny klimat Miro. Bardzo.

mirek13 pisze: ↑
28 lip 2017, 14:30
czas zakręcić kurek z czasem
to tylko pół kroku

Czytam ten fragment jak słowa kogoś kto ma dość życia. Z jakiegos powodu chce z nim skończyć, niczym samobójca.
Nie zakręcajmy kurka z czasem on sam zrobi to za nas. Podkreślenia to całkiem fajna zabawa słowem. Jakkolwiek to zabrzmi nawet mi się podoba. Pozdrawiam.

mirek13 · #8 Post autor: **mirek13** » 30 lip 2017, 4:00

Czasami kilka słów lekarza zmienia całą twoją optykę i plany. Zadajesz sobie pytanie "Za czym ja gonię:?
Może iść na skróty przez powietrze? :kofe:

tabakiera · #9 Post autor: **tabakiera** » 30 lip 2017, 9:34

Tytuł to mi się nie podoba.
Dopełnieczówka, wprowadzająca patos - chcesz, czy nie.
Wiersz, owszem.
Smutny, ale ja to często tak poczytam, żeby wywołać uśmiech.
Wiesz, co czyni ze spódnicą wiatr z dołu do góry?
Mniemam, że ukochana w spódnicę odziana.

Tylko nie warcz, trzeba powagę troszkę rozładować.
Na jakiś czas.

Pierwszy wers, jakby ktoś na siłę próbował utrzymać peela przy życiu, a on desperacko rwie, pogodził się z losem.

alchemik · #10 Post autor: **alchemik** » 30 lip 2017, 11:25

Cóż, Mirku, wiem to co wiem, tyle co zechciałeś mi powiedzieć.
Rozumiem więc mądrzejszą wersję wiersza.
A życie jest podłe.
Czepiamy się go, kiedy Norny wyjawiają nam przyszłość.
Zabijamy, kiedy udajemy, że tej przyszłości nie ma.
No i teraz wybór.
Co dalej?
Interesujące rozdroże.
Wydawałoby się, że obie drogi prowadzą donikąd.
Ale Ty tu o lataniu i transcendencji.
Może olać skrzyżowanie, wzlecieć.
Z góry lepiej widać. To lepsze niż GPS.
Coś wiem o spotkaniu ze Śmiercią.
Ale mnie tylko naznaczyła i pouczyła.
Paskudnie naznaczyła, to prawda.
Mirku, ta Pani będzie naszą oblubienicą prędzej czy później.
Ale nie ma co spieszyć się do ołtarza. Póki co, wybierajmy cielesne.
Nawet te obficie cielesne.
Ja tak wybrałem.

Tytuł dobry.
Dorotka nie ma pojęcia o marynistyce i że róża wiatrów oznacza kompas i cztery strony świata.
Dodatkowo możliwość wzlatania.
Dlaczego wszyscy są tak uczuleni na zestawienia dopełniaczowe?
Przecież dopełniacz to niezbędna część mowy.
Przepraszam, Dorotko.

Twój przyjaciel

Jurek