Na styku równoległych

[abandon]

Kiedy znowu snuję nocne opowieści
o tym, co jest teraz, co przyniesie jutro –
zamyślona słuchasz z miną nieco smutną,
jakbyś chciała wkrótce koniec nas obwieścić.

Chowam cię za frazy poskładane z uczuć,
które jak sentencje zapadają w pamięć,
aby świat zbudować z uzbieranych marzeń.
Naszą małą wyspę bez łez i bez smutku.

Dryfujący azyl dla zbłąkanych westchnień,
sprytnie ułożonych w ziemską osobliwość,
gdzie chcę cię oglądać piękną i szczęśliwą.
Powiedz tylko słowo, zniknie czasoprzestrzeń.

Tam będziemy błądzić zapatrzeni w siebie,
światy równoległe na zmianę przenikać –
raz na księżyc patrząc, budzić śpiew słowika,
raz na rzeczywistość, chociaż po co, nie wiem.

Przy uśpionym słońcu wyczekiwać chwili,
gdy na nocnym niebie gwiazdy wskażą drogę;
wezmę cię za rękę i do chmur powiodę,
by pokłady tęsknot w nowe sny zasilić.

[Leon Gutner]

Temat forma klimat wszystko ułożone w sposób który Leon lubi najbardziej .
Z ogromną przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[abandon]

thx
Pozdrawiam

[Paweł D.]

Ach jakie rymy, ach jaki rytm, ach jaka średniówka, ach jakie westchnienia. Czysta grafomania formalnie bez zarzutu.
"raz na rzeczywistość, chociaż po co, nie wiem."- może właśnie w tym problem?

[abandon]

Daremne żale, próżny trud,
makiaweliczna mowa,
aby mądrości wiatr się wzmógł
i szumiał w pustych głowach

[Ava]

Po prostu piękny wiersz
Pozdrawiam abandonie

[abandon]

Miło, że zajrzałaś i spodobało się moje pisanie
Coś Cię mało ostatnio, ale i mnie nie więcej, tak że spoko.
Pozdrawiam serdecznie

[tetu]

Bardzo lubię takie pisanie. Piękny wiersz.

[abandon]

O! Pani.
A ja bardzo lubię czytającą takie pisanie

[Paweł D.]

Starczy, czy jeszcze?