Kropla...

[WHITE RAVEN]

w bezruchu kropli wody spadają
sztalugi płócien których nieznają
namiestnik ciszy i kanonady
oparty o ból brzucha człowiek pobladły
nad bohaterskim grobem skupiony
jak para wodna w powietrzu strachu
powraca zaraz zmyślnie do piachu
ten cień z pod oczu raz umęczonych
samotne wzgórze pośrodku ludzi
przyczółek ostatnich westchnień błękitu

a nad rzekami dym się unosi
od piersi kobiet płaczem dziecinnym
gdzieś jakby milczeniem synantropijnym
ostatek łąki pszczoły brzęczeniem
kładzie się w topór zasięgu mrozu
nadeszła zimia włosy zsiwiały
nastał czas lejów w twarzy drążonych
a spopielony karzeł wieczności
obgryzł w swym szale ciało do kości

a gdy śmierć w me progi zajrzy uboga
będę ją witał chlebem powszednim
i solą w oku dosyć zbielałym
zakrztusi gardło swoim całusem
opadnie kurzem życia zmęczonych
powieka kropli łzawym luksusem

[Leon Gutner]

Mam wrażenie całkiem dobrego tematu nastroju i klimatu - zmarnowanego niestety.
Bo podane to wszystko jest nie tak jak trzeba i nie pasuje w me progi ani formą ani rymem który czasami woła o pomstę .
Ale zajrzałem z ciekawością .

Z uszanowaniem L.G.