Rzeka

[Grafoman]

w przelocie zrywaliśmy wiśnie
w kątach ust był napar z uśmiechów

chodziłem po cemencie
szukano mnie w drewnie
wołano "już poźno"
nietoperze prowadziły do domu

puszczaliśmy łódki deszczem
i zmoknięci szliśmy za nimi
aż znikły żagle a po wszystkim
schły na słońcu drewniane kadłuby

widziałem dwa przez okno
jeden przyjaciela
przecieram powiekami szyby
szukam dawnej czystej rzeki

w kątach ust był napar z uśmiechów

[tabakiera]

Ciekawa próba zastosowania klamry, tekst nostalgiczny i wspomnieniowy.
Sporo metafor.
Tekst kiepsko brzmi dla mojego ucha - zbyt wiele tu po i na.
Moim zdaniem zmarnowany potencjał.

[Nula.Mychaan]

Udany wiersz i szukałam tych po i na, co się Dorotce nie spodobały,
ale nie odbieram takiego nadmiaru, dla mnie brzmi dobrze.

[Grafoman]

Prawda - "w", "po", etc. jak drzewa w lesie. Bedzie poprawianie.

[elka]

Grafoman nie szalej z tym poprawianiem, bo nie jest źle, wręcz przeciwnie.

Dobry wiersz, tylko trzeba go parę razy przeczytać.

Pozdrawiam.elka.

[jaguar]

Czytałam go wcześniej, dopiero teraz mam czas napisać. Wystarczy jedno określenie: rewelacyjny! Zaczynam szukać Twoich wierszy, wyróżniają się.

[Grafoman]

Jaguarze, skoro tak mówisz... Unicestwiłem "po"