Supernowa

[point of view]

przesiewam ziemię w poszukiwaniu ojców
zrównani do poziomu paznokci
udeptani z ciemnością
pamięcią przykryci śpią mrucząc
od zawsze te same pokorne mantry

przez podarte powieki
spoglądają w najjaśniejsze słońce
nie ważne w jakie

dopóki możesz
mów patrząc mi w oczy
spokojnie
tak jakbyś otwierał okno łącząc dwa światy
jak najmniej dotkliwie

[Nula.Mychaan]

Bardzo dobry wiersz.

zrównani do poziomu paznokci
udeptani z ciemnością

to jest piękne.

Masz literówki

śpią mruczac prze zaciśniete na bólu zęby

chyba powinno być - mrucząc przez zaciśnięte - uciekły ogonki i z

[point of view]

... dziekuję... wiersz jeszcze sie troche rozwija...

[point of view]

...właśnie ukrócon został do samego szpiku...

[Gruszka]

O, bardzo się podoba. Tytuł nie zachęcił mnie jako oklepany termin, ale po przeczytaniu jest super.

[411]

Witaj.
Poczytalam. Ale, jesli pozwolisz, widze go tak:

przesiewam ziemię w poszukiwaniu ojców
zrównani do poziomu paznokci
udeptani z ciemnością
pamięcią przykryci śpią mrucząc
od zawsze te same pokorne mantry

przez podarte powieki
spoglądają w najjaśniejsze słońce

dopóki możesz mów
spokojnie
tak jakbyś otwierał okno
jak najmniej dotkliwie

Uklony, J.

[point of view]

... sorry... nie widzę sensu takiej wersyfikacji...

[411]

Alez nie ma za co. Postaram sie juz wiecej nie ingerowac w zadne Twoje dzielo.
Byc moze powinnam byla uzasadnic, dlaczego i po co, ale zawsze wychodzilam i wciaz wychodze z zalozenia, ze poeci to specyficzne jednostki - one WIEDZA. I juz.

Klaniam sie, J.

[Hosanna]

do mnie przemawia :

dopóki możesz
mów patrząc mi w oczy
spokojnie
tak jakbyś otwierał okno łącząc dwa światy
jak najmniej dotkliwie

spojrzenie rozumiem w tym wierszu, jako obopólne spojrzenie
odwzajemnione

wtedy to okno którym może przepływać w obie strony
zmieniający wszystko dotyk informacji