Wiatr

[Grafoman]

Wiatr niesie słowa – ode mnie odpycha.
Utyka w klombach, w jej włosów czerni;
nadaje burzom, których nie słychać,
trzaski wazonów – gdy kwiaty zwiędły.

Wiatr niesie szepty. Schną po nich aleje.
Zbłąkane łzy, pytacie o drogę?
Wystarczy poczuć, z której wiatr wieje,
wystarczy zadrżeć na nim jak płomień.

Wiatr z róż buduje wyblakłe ruiny.
Po ustach cierpko spływa dotknięcie
rąk kogoś, kto był niedawno inny,
kto kochał wiatru liliowym sercem.

[Leon Gutner]

Leo zdecydowanie jest fanem takiej grafomanii .
Zabrakło mi mocnego zakończenia i nieco mocniej dobitego lirycznie potraktowania tematu ale to drobiazg .
Wiersz się spodobał .

Z uszanowaniem L.G.

[witka]

Szacun gramofoman.

[Grafoman]

Dziękuję za opinie.

[Gruszka]

Ja bardzo na tak dla wiersza.

[Nula.Mychaan]

Podoba mi się piękna liryka, ale w środkowej strofce mogłeś pominąć trochę słowa wiatr, choćby w tym wersie

Wystarczy poczuć, z której wiatr wieje,

skoro wieje, to oczywiste że wiatr, więc słowo jest zbędne

[EdwardSkwarcan]

Ładnie, lecz razi sześć razy wiatr z tytułem