Dwie latarnie

Wiadomość

Grafoman · #1 Post autor: **Grafoman** » 03 sie 2017, 22:56

Jakkolwiek pragnę – jestem.
Spowity mgłą, zapalam
na schodach nikłą przestrzeń
dwóch lamp gasnących naraz.

Gdziekolwiek chcesz – prowadzę.
Kasztany już są tlące.
Z drzew pora zebrać sadzę;
i dać nam znów początek.

Cokolwiek chciałaś – było.
Na schodach już się pali…
I tylko oczu siłą,
powietrzem dwóch latarni.

Gruszka · #2 Post autor: **Gruszka** » 04 sie 2017, 9:47

Trafił do mnie ten wiersz. Byle nigdy nie tracić tego blasku - w parze oczu.

tabakiera · #3 Post autor: **tabakiera** » 04 sie 2017, 18:25

Ładne rymy.
Nostalgiczny, trochę staroświecki wiersz.
Ze średnika bym zrezygnowała.

Grafoman · #4 Post autor: **Grafoman** » 04 sie 2017, 20:36

Gruszka, Tabakiera, dziękuję za refleksje.

Nula.Mychaan · #5 Post autor: **Nula.Mychaan** » 04 sie 2017, 20:58

Bardzo ładny

Akurat mi nie przeszkadzają te myślniki,
narzuca odpowiednie czytanie, ale wiersz wtedy ładnie brzmi

#6 Post autor: **Leon Gutner** » 06 sie 2017, 15:15

Krótko zwięźle lirycznie i na temat .

Z przyjemnością L.G.

Grafoman · #7 Post autor: **Grafoman** » 06 sie 2017, 17:01

Nula.Mychaan, Leon, dziękuję za refleksje