w zasięgu zmysłów

[Gruszka]

gna mnie pomiędzy trawy
źdźbła niepodeptane
pod błękit i rozłożyste
ramiona liściastych

rozpinam szeroko własne
zwiększam płuc pojemność
owładnięta wiatrem
zapominam na chwilę
że tętno w pojedynkę
kłóci się z naturą
o niebo na wyciągnięcie
tęsknot

[witka]

Bardzo kobiece.
No, nie tylko.

[Gruszka]

Heh, Witka, czasem jestem kobieca dzięki

[jaga]

ciekawie

[Gruszka]

Dziękuję Jaga

[Nula.Mychaan]

zapominam na chwilę
że tętno w pojedynkę
kłóci się z naturą
o niebo na wyciągnięcie
tęsknot

ten fragment bardzo ładny, aż wymusza uśmiech:)

większam płuc pojemność

nie rozumiem dlaczego zastosowałaś inwersję, to wiersz biały, więc rym, czy rytm nie wymusza jej obecności, tutaj mi zgrzytło.

[Gruszka]

Nula, jet inwersja, nie wiem czy tak pozostawię czy zmienię

Dziękuję Ci bardzo

[Nula.Mychaan]

To nie zmienia faktu, że wiersz mi się podoba

[Gruszka]

Nula -

[AS...]

Nula ma rację...
inwersja jest paskudna, zresztą
szczerze mówiąc
byłbym jeszcze bardziej radykalny;
wyciąłbym wersy 3-6, ponieważ
terminy medyczne na ogół psują klimat
a niebo kłóci się z tym, co je zasłania;

serdeczne