w zasięgu zmysłów

[Nula.Mychaan]

Ta okrojona wersja jest super Gruszko

[Gruszka]

Dzięki bardzo, Nula

[jaguar]

Rozumiem, Gruszko i zgadzam się z przytoczonym przez Ciebie przykładem. Chodzi o to, że poezja to kapryśne stworzenie i już samo słowo: "zmysły" trąci egzaltacją. Gdy widze w wierszu współczesnego autora słowa takie jak właśnie "zmysły, powieki, opuszki palców, pieszczotliwy, delikatny, aksamitny" - (jest tego cala masa) to świadczy to o tym, że autor nie ma pomysłu by wyrazić te rzeczy w ciekawszy sposób - nie czepiam się, mówię tak jak odbieram, szczerze

[Gruszka]

Rozumiem, a dla mnie wzrok, powonienie, czy słuch, nie mieśczą się w kategorii czegos egzaltowanego
Czyli mamy inaczej
Dzięki za wymianę opinii

[tetu]

I gdzie te nasze zmysły sięgają
Natura jest tak cudowna, że jak tylko się da to trzeba czerpać do woli. Ciepły nastrój wiersza, ale inwersja... Nula ma rację, kompletnie niepotrzebna. Czytałam Gruszko kilka razy i nie widzę sensu zastosowania. Może i jest w tym odrobina melodyjnosci, ale moim zdaniem wiersz i tak ma swój klimat i urok. Ładna puenta, pozdrawiam.

[Gruszka]

Dzięki bardzo Tetu. Robię teraz głęboki wdech i ide spać - jutro urlopowy wyjazd - puszcza, każdym zmysłem zamierzam rozkoszować sie miejscem i chwilami Do wiersza wrócę, gdy...wrócę