wiatr

[alchemik]

No co Ty, uwielbiam długie granatowe suknie z cekinami.
Pięć ostatnich wersów to te o majtkach, a właściwie ich braku.
Domyślam się ich koloru, jeżeli zostały w szufladzie tej pani poszkodowanej przez wiatr.
Spójrzcie całościowo, zamiast się czepiać.
Jak ładnie i poetycko doszedłem do tych widoków.

[mirek13]

Ładnie i poetycko to Ty kiedyś pisałeś. Został Ci tylko warsztat.

[elka]

Mnie to rozśmieszyło... obfite biodra i brak majtek, czy można się tym podniecić?

Raczej wyśmiać, jak Jurek.

Pozdrawiam.elka.

[alchemik]

Drogie koleżeństwo literackie.
To prawdziwa obserwacja.
Opisałem to, co widziałem.
Od siebie dodałem tylko dialogi.
Elka, ma rację, że się uśmiechnąłem tym wierszem.
Jak mogłem tego nie opisać?
Było i było zabawne. I nawet całkiem przyjemne.

Wcześniej napisałem wiersz o jerzyku leżącym na chodniku i próbującym wzlecieć.
Może nie o jerzyku, choć jerzyk mnie zainspirował. Ale to akurat było gorzkie.
topic25761.html
No więc, Mirku, czasami wstawiam takie obserwacje uliczne, korzystając z warsztatu.
Masz rację, czekam na prawdziwy wiersz.
Piszę jednak, żeby nie wyjść z wprawy.

[mirek13]

Nawet tak banalne i frywolne wydarzenie opisałbyś kiedyś dużo subtelniej i z większym wyczuciem. Majtki...?

[tabakiera]

Wypowiedzi niektórych pań z lekka mnie zdziwiły.
Śmiać się z otyłości?
Wypowiedź autora również.
Same tego chcą?

Nie wiem, czy kobieta, która zakłada sukienkę ma na celu spowodowanie ślinotoku u płci przeciwnej.
To strój kobiecy przyjęty od lat.
Że wiatr podwiewa?
To normalne.

Wcale się nie dziwię, że w niektórych kulturach noszą burki.
Bo z niektórych wpisów wynika, że baba "sama tego chce".

Jurek - wiem, poszłam daleko i nie tylko pod wpływem z lekka prostackiego wiersza, ale też wypowiedzi pod nim.

[alchemik]

Ej, Dorotka, ja opisałem całą prawdę i tylko prawdę.
Nie było majtek.
Gdyby były, to pewnie nie zwróciłbym na ten wietrzyk uwagi.
Zwiewna sukienka i brak majtek, to chyba jednak rodzaj prowokacji, chociaż może się mylę.

Mirku, a jak mam nazwać tę część garderoby, którą osłaniamy swoje atrybuty płciowe?
Gdyby były jakieś konkretne, powiedzmy figi lub stringi lub jakiegoś innego nazwania, to bym nie opisał tego zwietrznego zjawiska w wierszyku.
A ponieważ ich nie było, na tyle mnie to zaintrygowało, że opisałem, a brakującą część garderoby nazwałem ogólnikowo - majtki.
Może kontrastuje z początkiem wiersza. Wiatrem, okrętami, ulicą. To ta poetycka część wprowadzająca. Pytania o majtki, których nie było, to kontrast, rodzaj kontrapunktu. Trochę się dziwię, że nie załapałeś. Ale wymyślony dialog jest ważny w tym wierszyku.
Mam swoje zdanie o poezji, czymś co istnieje poza warsztatem. Piszesz, Mirku, świetne opowiadania i coraz lepsze wiersze.
Powinieneś łapać, że poezja to nie tylko subtelna liryka, choć lubię taką pisać.
Poezja to zmetaforyzowane opisy pewnych stanów, zaskoczeń i rzeczy banalnych opisanych niebanalnie.
Nie bronię tekstu, chcę tylko wykazać pewne racje poety.

[mirek13]

A Ty robisz to, co Ci w życiu najlepiej wychodzi. Dorabiasz piździe uszy. I ja i Dorota znamy Cię wystarczająco długo, aby swobodnie napisać, kiedy piszesz dobrze, a kiedy na siłę starasz się być oryginalny, podpierając to doskonałym warsztatem.
Tu zgadzam się całkowicie z Dorką i już, więc nie dorabiaj tych do tego.

[alchemik]

Heh, dzięki.
Dobrze jest mieć takich przyjaciół, co się nie patyczkują i dają po uszach, żeby nie dorabiać.
Mówię całkiem serio.