Wrota

[meandra]

.
.
.
Gdzie ukrywa się jasność? Pomiędzy słojami
widać przekrój kosmosu, ale ktoś zmontował
blokadę przeciw światłu. Poszukajmy głębiej.
Otchłań, wyostrzy zmysły i wzmocni percepcję.

Przy utracie powłoki zostaje dotkliwsze;
w porach promień i aura, z nią już tylko wyżej.
Ponad rude dachówki i brzask spopielały.
Pod powiekami świat jest tylko kruchym ziarnem.

Siejmy je, by się kłączem rozrosło po krańce.
.

[Gloinnen]

Pod powiekami świat jest tylko kruchym ziarnem.

Przepiękny obraz!

Cały wiersz również podoba mi się, zwłaszcza ze względu na delikatne, niemal niezauważalne rymowanie, nadające mu specyficzną melodię...

O czym by jeszcze warto pomyśleć?

Gdzie ukrywa się jasność? Pomiędzy słojami
widać przekrój kosmosu, ale ktoś zmontował
blokadę przeciw światłu. Poszukajmy głębiej.
Otchłań, wyostrzy zmysły i wzmocni percepcję.

Przy utracie powłoki zostaje dotkliwsze;
w porach promień i aura, z nią już tylko wyżej.
Ponad rude dachówki i brzask spopielały.
Pod powiekami świat jest tylko kruchym ziarnem.

Siejmy je, by się kłączem rozrosło po krańce.

Za dużo tych "i"...

Może "i wzmocni percepcję" - zamienić na "wzmacniając percepcję"? Zawsze o jedno mniej...

"siejmy je" - bez zaimka lepiej - może "zasiejmy"...? wiem, że zmienia się aspekt z niedokonanego na dokonany...

Albo "siejmy, aby"...

Ale to drobiazgi, całość jest bardzo dobra.

Pozdrawiam cieplutko,


Glo.

[P.A.R.]

żeby nie avatar to bym pochwalił
ale znowu usłyszę, że się wkręcam ...

[Alek Osiński]

Większość Twoich wierszy ma ten specyficzny rytm, że każdy wers
czyta się na dwa razy, w tym wyłamuje się tylko ostatni wers z drugiej strofy,
który zmusza żeby go przeczytać dużo wolniej, i przejść do normalnego
rytmu w ostatnim, bardzo mi się to podoba, dzięki temu wiersz nabiera
bardzo muzycznego charakteru.

Bardzo dobry jest moim zdaniem

Pozdrawiam ciepło

[Arti]

nie podoba mi się, kto zna te klimaty szybko dostrzeże sztampowość tego tekstu
przerost formy nad treścią

jasność, otchłań, powłoka, promień, aura, ziarna kiełkujące pod powiekami wszystko to już było

pisałaś kiedyś świetne wiersze, co się stało?...

[e_14scie]

przerost formy nad treścią

Dużo w tym racji z mojego punktu widzenia.
Nie oznacza to jednak, że utwór jest zły, bo Autorka swobodnie operuje słowem. Zbyt mało w nim jednak tego czegoś, co wtapia w czytanie.
W pewnym momencie zaczynam się gubić, jak w lesie, gdzie nie widać ścieżki powrotnej.

[meandra]

Glo, dziękuję pięknie za wkład i chęci sięgnięcia głębiej.


Parze, nie bardzo rozumiem, ale cieszy, że zajrzałeś


Alku, może jeszcze nad nim posiedzę, ale niechaj wcześniej skruszeje . Buziaki


Arti, czasem mam dziwne wrażenie, że nie wiesz o czym piszesz...
innym razem, że jesteś o Kogoś śmiertelnie zazdrosny, nie potrafisz nad tym zapanować
i starasz się po prostu na mnie odegrać. Wiem nawet dlaczego na mnie. Luuuuuuuuz, gościu,
luuuuuuz, bo zaczyna mnie to mocno bawić. Ostatnim zdaniem dolałeś oliwy i tylko
potwierdzają się moje przypuszczenia, ech... Żałosne !


e_14ście, no ja Ci jej z pewnością nie wskażę.


pozdrawiam wszystkich ciepło

[AS...]

no cóż Ewuniu
jest to najlepszy wiersz jaki w tym roku udało mi się przeczytać
i niewielu jest Autorów, u których szukam dobrych tekstów;
tak trzymać

[Jacek Sojan]

"jasność" jest synonimem światła a światło synonimem zarówno życia jak i wiedzy, świadomości;
wiersz poprzez obraz intuicyjnie przeciwstawia te wartości "otchłani" - zagubieniu , zatraceniu, a w końcu - skoro wszystko ukrywa się pod powiekami, to sen-marzenie jest drogą do świadomości właśnie, do wiedzy, do życia...
to gęsta makatka słowna, ale jakże plastyczna!

J.S

[SamoZuo]

Mnie też się niezbyt podoba ten wiersz, dlatego nie komentowałam do tej pory, wydaje mi się taki sztuczny i udziwniony, brakuje mi tu jakiegoś żywego obrazu, ale mogę się mylić
to moje subiektywne zdanie.

Pozdrawiam