lepiej nie mówić

[nienażarty]

Lepiej nie mówić, nie rozważać,
snuć się w domysłach światłocieni.
Już wszystko było - trudna sprawa.
Ciebie, to chyba, nic nie zmieni.

Model na inny wnet wymieniasz,
choć jeden raz był używany.
Uczucia jakieś, to jest ściema
a kochać – owszem termin znany.

To wspólne łóżko albo kocyk,
jakaś alkowa, łąka, plaża…
Adrenalina zaraz skoczy,
że ktoś podgląda – jego sprawa.

Czasem znajomy przytnie, zrani;
piękna i młoda nierozważna.
Po latach tylko i zostanie
oraz samotność gorzka, straszna.

Znowu się trafił jakiś nudziarz;
o śladach w piasku, blaskach cieni.
Chwila pęcznieje, się wydłuża.
Czy ktoś jest w stanie cię odmienić?

Bywa, los dotknie palcem zdarzeń,
łzami wyżłobi bruzdy w twarzach
aby rozliczyć i wystawić
rachunek za czas durnych zabaw.

Zaraz pragnienia rosną w siłę;
słów miłych ciepłych oraz czułych.
Zostawił smutną biel zawilec,
nie ma do kogo się przytulić.

[Gruszka]

Chwila pęcznieje, się wydłuża.
Czy ktoś jest w stanie cię odmienić?

Ten dwuwers odbiega od reszty - stanowczo słabszy - /sie wydłuża/ plus retoryczne pytanie, które niewiele wnosi.
Generalnie calość bardzo na tak

[tabakiera]

Wiersz - przepowiednia dla osób szukających nowych wrażeń, szybko nudzących się.
Nie podoba mi się, gdy tytuł lub jego część jest powtarzany w pierwszym wersie, wtedy wydaje się, jakby autor nie miał na niego pomysłu.
Ten tytuł pasuje do treści, ale to powtórzenie...

Po latach tylko i zostanie - "i" wzięłabym w cudzysłów.

[Leon Gutner]

Klimat temat i forma są w porządku.
Jeśli jeszcze pisać o rzeczach wypisanych do cna to chyba właśnie w powyższy sposób.
Z dużą ciekawością .

Z uszanowaniem L.G.