rzecz o swobodnym tworzeniu

[Miladora]

w zasadzie miło jest
pisać dla siebie
i być autorem in spe

o duszy
lub skurwysynach

za pierwszą opcją przemawia
powszechność rekwizytów
kultywowanie banału wplecionego
misternie i ponadczasowo
według tradycji i najlepszych intencji

dawno zmarłych

nie musi zachwycać
nachalnie dodany ornament
również inne metafory
i tak obronią się w złożeniu
z ogólnym nieczytaniem
co ważne
można zaszokować własne ego
przywołując niezbadane wyroki

opatrzności
wiszą sny ociekające łzami

nawet potem

gdy
za drugą opcją
przemówi życie




(contrafactum do wiersza Jabrzemskiego "tekścik o przyjemnym pisaniu")

[P.A.R.]

rzecz o swobodnym upadaniu ...

[Miladora]

rzecz o swobodnym upadaniu ...

Swobodne loty są najprzyjemniejsze, PAReńku.
A upadek?
Trzeba spaść na cztery łapy, i tyle.

Chcesz buziaka? Bo dzisiaj rozdaję.

[P.A.R.]

Chcesz buziaka? Bo dzisiaj rozdaję.

jeno tyle
się przychylę
byś trafiła

czekaj ... chwila ...

[Miladora]

jeno tyle
się przychylę
byś trafiła

czekaj ... chwila ...

jeno tyle
i aż tyle

a więc szybko łap

za chwilę

[Alek Osiński]

Uwielbiam wiersze o pisaniu

W tej konwencji, którą wybrałaś, moim zdaniem, właściwie każdy wers
powinien mieć, choćby przewrotnie, powiązanie znaczeniowe z wersem
poprzedzającym i następującym, u Ciebie trochę się to
rwie, zwłaszcza pod koniec;

ładna puenta, jednak przeczuwam, że i tak
przeważnie pisze się o skurwysynach w duszy

Pozdrawiam

[Miladora]

u Ciebie trochę się to
rwie, zwłaszcza pod koniec;

Nie tak do końca, Aluś. Bo jednak jest takie przenikanie i właśnie bardziej od drugiej połowy.
Ale to zabawa, jak i poprzedni wiersz do utworu Jacka Sojana. Z tym, że contrafactum jest większym odwzorowaniem pierwowzoru. Na marginesie - Jarek dał mi dyspensę.

Dzięki, Al, i dobrego dnia jutro.

PS. No to co z tą receptą?

[czochrata]

odwaliłaś to Mila i tyle...

[Miladora]

odwaliłaś to Mila i tyle...

Odwaliłam w sensie ściągania?
Oczywiście. Na tym właśnie polega contrafactum, że pisze się kontrę do istniejącego utworu.
To zabawa poetycka. Normalnie dotyczy raczej wierszy rymowanych, gdzie nie tylko formę, ale i rymy należy powtarzać, ale byłam ciekawa, czy można to zrobić także w przypadku wierszy wolnych.
Powinien być ten sam utwór, lecz o przeciwstawnej treści.

Zacytuję początek wiersza Jabrzemskiego:

"tekścik o przyjemnym pisaniu

w zasadzie miło jest pisać
dla wszystkich
i być autorem poczytnym

najlepiej o aniołach
albo o kurwach"

To także pewnego rodzaju dialog poetycki, Czochratka.
Jabrzemski podpiął się z odpowiedzią do mojego wiersza, a ja do jego napisałam contrafactum.
Spróbuj zresztą sama takiej zabawy - bywa szalenie inspirująca.

Dzięki i dobrego

[Gloinnen]

Ja też bardzo lubię wiersze o pisaniu!
Ten jest świetny!

Nie wiem, trochę nawet klimatycznie przypomina mi naszą niedawno zmarłą noblistkę - Szymborską - podobne przymrużenie oka, dystans do pióra...

nachalnie dodany ornament
również inne metafory
i tak obronią się w złożeniu
z ogólnym nieczytaniem

To perełka nad perełki!

Glo.