Otwarte oczy

[Grafoman]

Zobacz, jak wysoko zorza płata figle.
Szukamy bursztynów popalonej drogi.
Że wszystko w nas się skruszy i spadnie
w sita, na dno zaspy,

to wie i jaskółka, rysunkowa postać,
szybsza niż rosa. W zorzy trzepocząc
jest jak czułostki, jak uwolniona
lekkość miedzianych dzbanków.

Drzewa już lekkie, lecą
za liśćmi krążącymi po stawach.
Jaskółki wracają obrysem ust,
czując szum i drżenie gałązek.

[Marcin Sztelak]

Bardzo ciekawie napisany liryk. Jedynie tytuł taki prozaiczny, nie zapowiada tak dobrego tekstu.

Pozdrawiam.

[Grafoman]

Moim, grafomańskim zdaniem, tytuł jest spójny z całością – obie "spójności" są prozaiczne

[iTuiTam]

Zobacz, jak wysoko zorza płata figle.
Szukamy bursztynów popalonej drogi.
Że wszystko w nas się skruszy i spadnie
...
Drzewa już lekkie, lecą
za liśćmi krążącymi po stawach.
Jaskółki wracają obrysem ust,
czując szum i drżenie gałązek.

Wybrałam perełki, szczególnie o drzewach które już lekkie. Całość bardzo liryczna, nastrojowa.

serdecznie
iTuiTam

[Nula.Mychaan]

Ciekawy i ładny wiersz

W zorzy trzepocząc
jest jak czułostki, jak uwolniona
lekkość miedzianych dzbanków.

Bardzo piękne, opis pieszczoty, wirtuozeria

[elka]

Nigdy nie sądziłam, że ulegnę czarowi jakiegoś grafomana... stało się jednak inaczej.
Pozostawiam

[Grafoman]

[Grafoman]

Dziękuję za komentarze WSZYSTKIM