Sierpniowemu niebu

[Ulme]

Sierpniowemu niebu przyjrzyj się w noc jasną
I na mlecznej drodze zobacz złoty pył.
Efektowny spektakl nie pozwoli zasnąć.
Razem ze mną patrz i dziw się z całych sił.
Perseidów deszczem nieba toń zalana,
Na ciemnoniebieskim tle tysiące smug,
I lecą, i lecą całą noc do rana.
O, gdybyś je w każdą noc podziwiać mógł!
Wierzysz, że życzenie gwiazda spełnić może?
Echo westchnień słychać w tę sierpniową noc,
Marzymy o szczęściu i wierzymy w to, że
Uda się je schwytać, bo gwiazd spadła moc!
Nawet, gdyby kilka życzeń się spełniło
I choćby to jedno, co dotyczy nas,
Ejże, nie narzekaj, pomyśl, że tak miło
Było cud natury
Ujrzeć w nocny czas.

[Leon Gutner]

Okolicznościowo przyjemnie .
I tak właśnie weszło Leonowi - przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Bo ja wiem?
Spektakl, rzeczywiście jest niesamowity.
Otwiera kosmos i mówi jacy maleńcy jesteśmy.
Co do wiersza mam mieszane uczucia.
Nie wzbudza emocji, jak na taki spektakl.
To kosmiczne wydarzenie, a nie widowisko sztucznych ogni.
No właśnie.
Leon dobrze określił ten wierszyk.
Okolicznościowa laurka.
A to dosyć odległe od poezji.

Z poważaniem

[Ulme]

Dzięki za obie opinie.
A co do kosmosu itp. - po prostu napisałam akrostych o czymś, co mi się podobało, w sposób, w jaki ja to odczułam, a widocznie we mnie nie wzbudziło to jakichś emocji, które pchnęłyby mnie do napisania czegoś, czego zwykle nie piszę (zapewne byłby to wiersz wolny )

[alchemik]

Ładnie to opisałaś, Ulme.
Ale to opis.
Masz całkiem dobry warsztat.
Wczuj się w siebie i wyczaruj z opisu poezję.
To dla Ciebie, nagle, napisałem ten okruch, Perseidy.
Dla Ciebie i dla siebie, oczywiście.
Zainspirowałaś mnie nie tylko dla nauki poetyki.
Poezja to...
No właśnie.
Coś co w nas tkwi.
Dobre, a częściej złe.
Możemy obrać stronę.
Ale i wtedy wyraźmy ją.

[Ulme]

Alchemiku, jeżeli Perseidy są również dla mnie, to bardzo mi miło
Jesteś już kolejną osobą, która zauważa, że to, co piszę, to opis. Próbowałam inaczej, ale mi nie wychodzi, a taki rymowany opis jak najbardziej. Nie wiem, dlaczego tak jest Może mam po prostu tylko takie predyspozycje i jestem tego rodzaju "poetką", albo tylko wierszokletką i tak musi być? We mnie tkwi właśnie coś, co każe mi się w ten sposób wyrazić, inaczej nie umiem. Zawsze wychodzi mi jakiś opis. No, ale może postaram się o coś jak dla mnie nowego, choć to będzie trudne

[tabakiera]

Niebo sierpniowe piękne, wierszyk z lekka wysiłkowy, np.
Marzymy o szczęściu i wierzymy w to, że
rozumiem, że do rymu, ale dosyć żałośnie to "że" wygląda i brzmi na końcu.
Sporo tu westchnień i troszkę banałów.
Szkoda, bo dobra inspiracja.

[szczepantrzeszcz]

A gdyby zmienić tytuł na "Westchnienia"? Bardziej egzaltowane, pretensjonalne, jednak "że" na końcu wersa wpasuje się trochę lepiej.

Z mojego punktu widzenia: poezja niewielka - przyjemność z przeczytania ogromna, za co dziękuję z całego serca.

[Ulme]

Tabakiero, zapewne wiele powstało metafizycznych dzieł na ten temat, a to potraktuj jako uzupełnienie w postaci lekkiego wierszyka,
tak dla urozmaicenia
Szczepan, to jest mój kolejny akrostych i zawsze pierwsze litery były tytułem, ale mogę to zmienić na "Westchnienia", ale wtedy to już czuję te gromy właśnie za egzaltację i pretensjonalność! I będzie ze mną tak
Ale cieszę się, że przyjemnie Ci się czytało