Do serca

[Grafoman]

Chowam serce matki
pod czarną powieką
jako prosty człowiek

pod brzozą strumień
otwieram orkiestrą
dętych pszczół
przepełnionych miodem

serce matki dzwonem
drogą do kościoła
z poboczną zielenią
klinem moich ramion

[Nula.Mychaan]

otwieram orkiestrą
dętych pszczół
przepełnionych miodem

Ta metafora jest świetna, jednak całość nie za bardzo mi leży.
Za dużo tego serca, od tytułu i klamry.

[tabakiera]

Wiem, o najbliższych trudno pisać, ale tak przekombinowałeś, że jest aż śmiesznie - a nie o to chyba chodziło.
Dęte pszczoły - no, zlituj się. Wiem, że ma być skojarzenie z orkiestrą dętą, ale wyszło bardzo niezgrabnie.
Te pszczoły to chyba rozdęte, skoro miodem przepełnione.

Klin to się z wieloma niefajnymi rzeczami kojarzy, a "klin ramion" brzmi groteskowo.
Mama serce ma jak dzwon, znaczy - zdrowa.

Wiem, chodziło o orkiestrę i nawoływanie do Mszy, ale nie wyszło.

[Nula.Mychaan]

Dęte pszczoły - no, zlituj się. Wiem, że ma być skojarzenie z orkiestrą dętą, ale wyszło bardzo niezgrabnie.

Kurcze Dorotka masz rację, ja przeczytałam to jako orkiestrę dętą pszczół, kojarząc z dźwiękiem.

[Grafoman]

Tak, te pszczoły są bardzo dęte – właśnie od miodu