może zgubiłam się w wodzie

[tabakiera]

pamiętam most był przepiękny

szumiały pod nim odmęty
gubiąc maleńkie kryształy

pamiętam most był wspaniały

szelmowsko na mnie mrugały
zalotne gwiazdy lub ryby
do tego jeszcze na niby
trzymałam się twojej ręki

pamiętam most był za cienki

kiedy nadeszła wichura
to pogubiwszy się w chmurach
skoczyłam z niego na głowę
i płatów znaleźć nie mogę

choć most był chyba na miodzie

[gal.a]

Zbudowaliśmy sobie most. Taki nasz, taki piękny i cały z niego było widać świat.
Wystarczyła pierwsza wichura i wszystko co było takie wspaniałe i kuszące zabrało rozum i mostu trwałość.
Widać miodu było za mało, albo za dużo

[Marcin Sztelak]

Dość lekki frywolny obraz, rytmiczny i dobrze się czyta ( no może rym gramatyczny kryształy - wspaniały - mrugały nie za bardzo).

Pozdrawiam.

[elka]

Kiedy poetka ucieka się do grafomanii, to widzę w tym próbę wyśmiania jakiegoś wydarzenia, znajomości... nawet siebie. W tym kontekście, świetnie napisane.

Pozdrawiam.elka.

[tabakiera]

Galu - dzięki za interpretację. Celna.
Marcinie - te rymy są proste, ale nie gramatyczne.
kryształy - rzeczownik
wspaniały - przymiotnik
mrugały - czasownik.
Gramatyczny jest odległy: wodzie - miodzie.
Elka - bez przesady z tą poetką. Oczywiste, że to tekst pisany z przymrużeniem oka i ironią.

Serdecznie dziękuję wszystkim.

[Nula.Mychaan]

Dobrze się czyta i wcale nie przeszkadzają mi te rymy proste, bo czemu by nie

[tetu]

Zgadzam się z Eką, też zwąchałam ironię. Bardzo przyjemny tekst, fajnie zrytmizowany:)

[tabakiera]

Dzięki, dziewczyny.
Ostatnio jadę po bandzie.

Chyba czas wrócić do poważnego, dostojnego pisania.