Opuszczona

[Gruszka]

Znowu do puszczy wracam - w zdjęcia.
W jedno szczególnie - tam opary
znad bagien snują się do słońca,
że aż przecieram okulary
pełna zdumienia, "cała w trawie"!
A już po chwili - jak dmuchawiec

rozwiewa sie chwycony pejzaż -
przez chwilę żył, by się odrodzić
w nowej odsłonie - tam gdzie rzęśli
skromność w promieniach słońca brodzi;
gdzie bluszcz lubieżnie pieści drzewo.
Ze wstydem wzrokiem zmykam. Jest coś

wyjątkowego w erotyku,
który się ściele nad strumieniem.
Nad tajemnicą godną sztychu,
nad moim nagłym zawstydzeniem,
że choć wyrastam z tego świata,
to bezrozumnie w nim się miotam.

Walczę z owadzim wściekłym brzękiem,
który oplątał ręce, nogi...
Klaskając w łydki myślę: pieknie!
Mijam ten kadr, by zboczyć z drogi,
tak naturalnej, w serce miasta -
do stóp tej puszczy nie dorasta!


I ja się kurczę do rozmiaru
ulic, betonu, okularów...

[Leon Gutner]

Bluszcz lubieżnie pieści drzewo a wiersz świetnie wszedł w Leona .
Lubię twoje pisanie .

Z uszanowaniem L.G.

[Gruszka]

Leonie, jest mi bardzo miło
Pozdrawiam

[Nula.Mychaan]

Już tyle razy to pisałam, że uwielbiam obrazowość w wierszach.
Gruszeczko zabrałaś mnie na wyprawę.

I ja się kurczę do rozmiaru
ulic, betonu, okularów...

Świetna puenta, jedynie zgrzytają mi te wielokropki, ale to dlatego, że ich zwyczajnie nie lubię w wierszach

[Liliana]

Fajna forma i przerzutnie, bardzo ładnie.

[EdwardSkwarcan]

Podzielam zdania wyżej

[Grafoman]

Bardzo dobra puenta.

[Gruszka]

Serdecznie dziękuję za wszystkie komentarze.
Pozdrawiam