Jeden raz

[Grafoman]

Była noc i pocałunki. Dobiegłaś
do mnie z igłą na strzykawce.
Przelewaliśmy jak przez filtry
czarne rutyny z pomarańczą.
Gorący sufit jak olej z portretów,
tonęłaś w zbiegu różnych świateł.
Kładłem cię mocno marszczoną,
odległą, z egzotyczną papugą.
Później pełną bliskiego rodzaju,
z tradycyjnie ułożoną wargą. Leżysz
rozebrana na światła pierwsze,
lecz wciąż gatunkowo obca,
z nieznanej mi znikąd oranżerii.

[Marcin Sztelak]

Jeden? Za to ważny. Dobry wiersz, emocjonalny i poniekąd naznaczony dawką mroku. Chociaż pozbyłbym się słowa znikąd.

Pozdrawiam.

[Grafoman]

Zastanowię się, Marcinie.

[elka]

Ja bym zastąpiła znikąd - dotąd i powinno być cacy...

[Grafoman]

Elko, "dotąd" bylo pierwszym wyborem, ale zmienilem.

Pomysle:)