Słodki cierpień

[alchemik]

Trzmiel zabuczał i pszczoły, zapóźnione kwiaty.
Owoc, szerszeń i osy, kawaleria straceń,
kiedy soki spłynęły, a wino tak płacze,
żeby ubiec lubieżnych, potrafię mataczyć,

aby nie rzec po prostu o moim kochaniu,
spiłem się jeżynami i kolców mam znamię.
To właśnie upojenie, cierpkie miłowanie,
kiedy nie wiesz odczytu, już się rozwrześniałem.

Chruśniak? Koń by się uśmiał. To twarda podłoga.
Szamotanie i znamię. Otwieranie w sobie.
Ból, zamykanie przez cud, kiedy obie nogi
są jakby w parze tego, chociaż to połowa.

A przecież, gdzieś w chruśniaku nie tylko maliny.
Zbyt słodkie jak dla mnie, może lubię cierpieć.
Może to sprawka nocy, gdy kończy się sierpień.
Uśmiecham się na niebo. Gwiazdy i dziewczyny.

[Grafoman]

Ładnie

[Leon Gutner]

Oj potrafisz ty Al wpisać się w Leona dokładnie .
Wpisałeś się nastrojem tematem i formą .
Sama przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[Ulme]

Cierpkość wyczuwalna, namacalna...

[alchemik]

Hej, Leo, dziękuję bardzo. To ogromny dla, mnie komplement.
Przecież jesteś zarazem świetnym twórcą jak detektorem rymowanych, romantycznych porywów.
Miło usłyszeć, że nie wyszedłem z wprawy w tak trudnym i zapoznanym ostatnio rodzaju wiersza.
Dzięki, Ulme, za zajrzenie pod tekst.

[Liliana]

Ile tu smaczków, począwszy od tytułu! Czarujesz słowem, alchemiku, czarujesz.

[Gruszka]

Bardzo ładny liryk.

[alchemik]

Dziękuję, Gruszka.
Piękny awatar.

[EdwardSkwarcan]

Tak jak lubię, wiersz jest nasiąknięty emocjami do maksimum i żyje, czyli nie jest pusty.
Wiele mogę sobie dopowiedzieć .
Uważam, że świetny.

[tabakiera]

Kolejny z cyklu o miesiącach.
Ten bąk na początku to mi źle brzmi, mam skojarzenia.
No nie mów, że ma zaśmierdzieć.
Czy powtórzone "znamię" celowe?
Ładne rymy, również wewnętrzne.
Świetny rytm.
Taka Twoja treść.