Dopóki świat daje nam wolne.

[Karma]

Schowana w poznaniach,
jak latorośl obrastajaca balkon
- hak na mnie.

Bo przecież wystarczy spojrzenie
a znikam, topię się w twoich rzekach
i liliach, co kwiecień witają w ramionach,
aż zbraknie nam porównań.

Oko za oko, oddech za oddech
- od powietrza, głodu ognia

i wojny.


Z cyklu: Poznań.
Marcin Lenartowicz.
Dziś.

[Marcin Sztelak]

A to o to chodzi z tym Poznaniem... I owszem ustrzeż nas, w miarę możliwości.
Ładnie, głęboko i nienachalnie z liryką.

Pozdrawiam.

[eka]

Świat daje nam wolne, bo pozwala jej się schować przed peelem?
Ładna liryka, bardzo udany wiersz, z przyjemnością nim płynę.
Podejrzewam, że utalentowanemu poecie porównań nigdy nie zabraknie. Zawsze będzie głód ognia w spojrzeniach, oddechach i wojnach.

[Alek Osiński]

Ja tutaj akurat widzę przesterowany kompleks Ofelii. Ładnie.

[Karma]

A cóż to ten kompleks?

Marcinie - troszkę nie rozumiem.
Wspominałem już o tym, gdzie jestem? :p

Ewo - głód ognia.
W spojrzeniach, oddechach i wojnach.
Pięknie

To, czy się chowa, czy tylko drodzy ma najmniejsze znaczenie. Ważne, żeby była.

Pozdrawiam, Jagoda Mornacka.
Bo się już podpisuje za mnie kasztan!
Marcin, no przecież kurwa jestem!
Pospać nie da, burak.
Gdzie mi przyszło mieszkać!

:p

[Marcin Sztelak]

Ano pod wierszem Zerknij.

[Nula.Mychaan]

aż zbraknie nam porównań

ależ piękna fraza Ogólnie bardzo udany wiersz

[witka]

Dzisiaj rocznica śmierci Ciechockiego i rzuciła mi się w oczy końcówka jak ta napisana przez Niego dla Steczkowskiej, zbiegły mi się okazjonalnie.
Wolałbym wiersz bez tego dystychu.

[tabakiera]

A ja tu dostrzegam toksyczną miłość.
Miłość kobiety, która jest gotowa wiele poświęcić.
Wiele oddać, nie oczekując nic w zamian.

Kompleks Ofelii to problem kobiety, która zawiodła się uczuciowo i z tego powodu ma myśli samobójcze.

[Karma]

Miłość kobiety, skoro pierwsza fraza jest o niej? Ona jest hakiem na mnie, dla mnie. O mnie w końcu. Wystarczy, ze zerknie a ja przestaje oddychać. Wiele oddać, ale dając w zamian wszystko, co można - co trzeba. Oko za oko, oddech za oddech, życie za choćby obietnice obecności.


No zakochałem zie chyba w tym Poznaniu. Znaczy nie w mieście, w kobiecie, która tu poznałem :p


Cóż, tradycyjnie dziś już wracam i nigdy więcej jej nie spotkam

Nula, Witka - dziękuję serdecznie