Pan Buk i ascendencja

[alchemik]

przerwa w podróży.
panie na lewo panowie na prawo
asfalt zdąża do punktu niknąc w buczynowym buszu

zbieram orzeszki
podobno od nadmiaru boli głowa
co tam rozgryzam bo lubię
a jednak wizje

przeogromny
Pan Buk
szef okolicznych lasów a może wszelkich stworzeń
tu zrodzonych
nachyla się wyraźnie coś chroni

kucałaś wczepiona dłońmi w pomarszczoną korę
czołem wsparta o pień
złotą strugą ożywiając przywiędłe muchomory
liście prześwietlały słoneczną aureolę

pomyślałem
jakże ludzkie potrafią być anioły

[tabakiera]

Jurek, wiersz ładny, emocjonalny, obrazowy i zapewne osobisty z dobrą grą słów Buk, Bóg, ale zrób coś z tym "kucałaś".
Kobieta jak kuca pod drzewem to ma najczęściej potrzebę fizjologiczną i takie mam skojarzenia,
a to psuje nastrój,
oj, psuje!

[alchemik]

Nic nie mogę zrobić, bo ja mogę siusiać na stojąco, Ty nie.
Cała rzecz polega na tym, że anioł ma ludzką potrzebę fizjologiczną.

A wiersz nie jest osobisty, to taki śmieszny obrazek, który mi powstał przed oczami.
Konfrontacja mistycyzmu, liryki i gry słów, a przecież jesteś w tym mistrzynią, oraz plastycznego obrazu.
Nie zarzucaj poecie podglądactwa.
Wymyśliłem to dla kontrastującego wiersza, w którym upakowałem nieco sprzecznych, ale ładnych informacji.

Sama wiesz, że wciąż eksperymentuję.
Rozejrzyj się po moich wierszach. Przecież wiesz jakie bogactwo form i tematów znajdziesz.
Nie jestem zafiksowany, ale jeżeli jestem to na różnorodność.

[tabakiera]

A, tak ma być!
No to w porządku.
Myślałam, że błędnie odczytuję z tym sikaniem.

[eka]

kucałaś wczepiona dłońmi w pomarszczoną korę
czołem wsparta o pień
złotą strugą ożywiając przywiędłe muchomory
liście prześwietlały słoneczną aureolę

pomyślałem
jakże ludzkie potrafią być anioły

The best
Tylko czemu tak się ręcami swemi wczepiła w tę korę i czoło swe anielskie wparła o pień... za ciężkie te cztery litery, by nie wpaść w mech... albo o inszą, trudniejszą w wypadku np. zaparć, czynność chodziło?

[Marcin Sztelak]

Plastyczny, zabawny obraz i dobra gra słów, w sensie co anioły jedzą na śniadanie itd.

Pozdrawiam.

[alchemik]

Tylko czemu tak się ręcami swemi wczepiła w tę korę i czoło swe anielskie wparła o pień... za ciężkie te cztery litery, by nie wpaść w mech...

Myślę, że chodziło jednak o promieniującą magię natury, reprezentowaną przez Pana Buka.

[gal.a]

Oj coś mi się zdaje, że peel poszukując w lesie ekstra wrażeń, natknął się na leśną anielicę (zwaną też przydrożną panną) otoczoną dyskretną opieką "szefa okolicznych lasów". Dobrze, że lasy nie są pozbawione takie opieki

[eka]

Tylko czemu tak się ręcami swemi wczepiła w tę korę i czoło swe anielskie wparła o pień... za ciężkie te cztery litery, by nie wpaść w mech...

Myślę, że chodziło jednak o promieniującą magię natury, reprezentowaną przez Pana Buka.

Jurku, w poprzednim, skasowanym przez Ciebie poście, magia natury dotyczyła tej naszej ludzkiej, stąd i się wziął mój wpis pod wierszem Leo.
No nic, przeżyję udowadnianie wszem i wobec;)

[alchemik]

Poprzedni post nie tyle skasowałem, co uzupełniłem o cytat z Ciebie.
Podoba mi się wiersz Leona.
Nic mu nie zarzuciłem.
Raczej sobie, że mi takie skojarzenie przyszło do głowy.