flauta. a puenta wciąż puchnie

[Alga]

w zagłębieniu dłoni zachwyt nad nieznanym
twarz niedotknięta czasem niespękana
mnemozyno pozwól na powrót
w gniazdo spojone zawieszone ciszą

atrament smuży wsącza się w sen
z barwnych szkiełek na dnie układamy jasność
na dziobach ptaków odpryski starego
gniazda ślady po pochówku nocy

niepokorna znów przypomni o sobie
wystrzeli niczym pędraki wyklute
pod skorupą zapomnianej harmonii
dźwięki z partytury dysonansem drzemią
w uszach drgają jak strudzona mucha
między dwiema szybami otchłań rezonuje
bezradna plątanina sznurków i mgły

opary paradnie zasnuwają widok
chcesz czy nie brodzisz dłońmi w sobie
stopami w mule szukasz zbłękitniałej ścieżki
w rejs na mokro bez przeszkolenia w porcie
luźne cumy zgubiona mapa strzępy nieba

[Marcin Sztelak]

Wzruszający wiersz, powrót pamięcią, najczęściej inaczej się nie da.

Pozdrawiam.

[mawo]

Podoba mi się klimat wiersza i obrazy, które tworzą scenerię działającą na wyobraźnię.

[Nula.Mychaan]

Wow, ładny