senność

[Gruszka]

Pięknie, tabakiero. Ujęłaś tym wierszem.

[Nula.Mychaan]

Tab żadnych nożyczek, bo ciąć to Ty lubisz, a ta strofka najbardziej mi się podoba.
Zmiękcza całość i wiersz mi płynie tak jak powinien

[tabakiera]

No i bądź tu mądry i pisz wiersze.

Dzięki, dziewczyny.

[alchemik]

Aj, przepiękne skondensowane wersy.
Mamy w tym wierszu noc, która jest pierwotnym bohaterem liryku, próbującym zaciemniać, nadciągać czernią oraz peelkę, albo autorkę zanurzającą się w tej nocy, wciąż ze światłem pod powieką, powiekami i rzęsą.
Poetka kontra noc i odbite światła.
Wszelkie światło jakie widzimy jest odbiciem, chyba że spróbujemy patrzeć prosto w słońce. Można oślepnąć na szczęście posiadamy powieki i kilka osłaniających rzęs.
Moim zdaniem jedna rzęsa reprezentuje poetycko wszelkie pozostałe.
Ta jedna rzęsa nadaje metaforyczny charakter przesłony i odbić, choćby słonecznego światła w księżycu. Nie rozumiem Twojego cmokania, Dorotko. Nie o melodię tylko tutaj chodzi.
Mnie zachwyca indywidualność i czar rozmnożenia.
Ta jedna rzęsa, moim zdaniem, jest głęboką metaforą, zarówno indywidualności, jak i radzenia sobie z samotnością w tłumie podobnych. Zostaw te pojedynczą rzęsę.
Nadaje więcej poetyki niż mgielne odbicia, choć te są bardzo plastyczne.
Widziałem mgłę prześwietloną przez księżyc.
To rodzaj srebrzystej tkaniny.

Z przyjemnością przeczytałem
Pozdrawiam
Jurek

[tabakiera]

Dzięki, rozwiałeś moje obawy.
A obawiałam się o groteskę.
Nie mam nic przeciwko niej, jeśli jest zamierzona, w tym tekście jej nie chcę.

[alchemik]

Skąd przyszła Tobie do głowy groteska?
Chyba rozumiem.
Polubiłaś ten swój własny tekst.
Autor powinien kochać własne wiersze.
Kiedy nie kocha, to znaczy, że jest niedobrze.
a jak już kocha, to obawia się, opinii innych.

[tabakiera]

Bo traci krytycyzm.
Miłość oślepia.

No wiesz, zaciskać jedną rzęsą.
Jakieś wygibasy z okiem trza czynić, może wyskubać rzęsę - jak ktoś odbierze dosłownie.

[alchemik]

Dosłowność w poezji?
Poezja to muzyka, w której używa się pewnych zestawów słów zamiast nut.
Kontrapunkty i zaskoczenia.
A nawet fałszywe nuty, które w całościowym odbiorze są spoiwem.
Prawdziwa poezja jest chyba nawet trudniejsza od muzyki.
Nie ma tu gam.
To intuicyjna improwizacja.
I tym razem Twoja intuicja Ciebie nie zawiodła.

Jestem tego pewien.

Jurek

[biegnąca po fali]

No, no... Tabakiera lirycznie

Niczego nie zmieniaj.
Jest w punkt.

[tabakiera]

Widzisz, zdarza się.
Dzięki, Biegnąca.