Chłód

[adamm1]

Psułaś wrażliwość chwili
Chłodem ust ze stali,
których nie ma już przy mnie
dźwięk metalu w oddali...

stałaś tak zimna jak pomnik z żelaza
nic nie było bliskie, co wyrasta z ognia
i nic tak jak zimno mnie nie przeraża

taniec lekkości – tak, to mi się śniło
już mnie nie wzmocni, to co mnie zabiło

w oszronione okna czasem wpuszczam oddech
mazałem po nich niematerialnie...
teraz rysuję kiczowaty portret
resztki duszy oceniam nieco bardziej nagannie

zestawy erotyzmu widziane w kinie
zostawiam palcem na zimnej szybie
i nikt ich z tamtąd nie zeskrobie,
póki cośnie zapłonie i zima nie minie

[Leon Gutner]

Zastanawiam się cóż to jest cośnie i wychodzi mi że to po prostu jakiś błąd się wkradł .
Wiersz w treści nie najgorszy . Forma jednak poszarpana i postrzępiona zaburza przekaz.
Całkiem przyzwoite rymy .
Z ciekawością .

Uszanowanie L.G.

[Grafoman]

Za Leonem – formę tylko okiełznać.

zestawy erotyzmu widziane w kinie
zostawiam palcem na zimnej szybie
i nikt ich z tamtąd nie zeskrobie,
póki cośnie zapłonie i zima nie minie

Moim grafomańskim zdaniem, ten fragment jest dobry.

Z tamtąd – stamtąd

[Ulme]

Ja tu nie czuję zupełnie rytmu, każdy wers ma inną długość, ni to wiersz tradycyjny, ni wolny mimo rymów.

[EdwardSkwarcan]

Coś w tym wierszu jest i czegoś nie ma.
Cośnie do poprawy. Wiersz pisany na siłę czuć na kilometr
Pozdrawiam