Na letnio-jesiennym hamaku

[Ulme]

Między wiśnią a jabłonią
hamak wolno się kołysze,
księżyc w górze kosi gwiazdy
srebrnym sierpem,
w trawie świerszcze cicho dzwonią
w jeszcze letnią nocną ciszę.
Jesień idzie. Jutro wrzesień,
dzisiaj sierpień.

Pachnie łąka wykoszona,
siano kusi aromatem,
na hamaku pod gwiazdami
chce się zasnąć.
Niech się pięknie zamknie strona
z tym zbyt krótkim, mokrym latem,
co mnie żegna świerszczy graniem
nocą jasną.

Już od jutra rudy wrzesień
panowanie rozpoczyna
i jesienne mgły rozpostrze
nad łąkami,
może deszcz i wiatr przyniesie,
pośród gron dzikiego wina
będzie hamak tęsknił do mnie
wieczorami.

Wciąż nadzieję mam, że jeszcze
może raz choć na hamaku
spędzę wieczór, choć już wrzesień
dumki nuci.
Zanim chłodne spadną deszcze,
nim zamilkną głosy ptaków,
nim na dobre przyjdzie jesień,
lato wróci. (31.08.2017)

[Leon Gutner]

Ładny nastrojowy wiersz w bardzo fajnej formie .
Wyczuwalny klimacik dobrze złożona treść .
Jęknę sobie jednak ze zabrakło mi bardziej wyrazistego zakończenia .
Aaa tak sobie jęknę z lekkim niedosytem . Wiersz zasługuje na bardziej wyraziste zakończenie .
Z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Bardzo ładnie, rytmicznie i w ciekawej formie, Ulme.
Odchodzę zadowolona.

[szczepantrzeszcz]

Kolejny utworek, który zagrzał Szczepanową duszę.

[Nula.Mychaan]

Klimat fajny, przyjemnie się czytało, ale Leon ma rację, że zakończenie przydałoby się bardziej wyraziste

[Stella]

Dawno nie czytałam tak obrazowego wiersza w podobnym klimacie. Ujmujący. Czuję i widzę każde zjawisko w nim opisane. Coś wspaniałego
In minus powtórzenia
Pozdrawiam serdecznie.

[Ulme]

Dziękuję za wszystkie komentarze.
Leon, Nula - co widzielibyście na końcu? Może coś dopiszę?
Szczepan, Liliana - miło mi, że znów udało mi się Was zainteresować.
Stella - Twoimi słowami czuję się naprawdę podbudowana!

[Stella]

[tabakiera]

Urokliwy, rytmiczny tekst. Z ładnymi rymami.

chce się zasnąć.
Niech się pięknie zamknie strona

Tu można nad powtórzonym "się" popracować.
Dobry pomysł z hamakiem, takie bujanie między jesienią a latem.

[adamm1]

Taki trochę wiersz o niczym. Tak samo czuję się po jak i przed przeczytaniem.