Post divortium

Wiadomość

#1 Post autor: **Leon Gutner** » 03 wrz 2017, 12:18

To jest twoje pierwsze rozwiedzione morze
obraz monodźwięczny lecz lśni nie najgorzej
łasi się do duszy inaczej niż zawsze
znów możesz oddychać
już ci wolno patrzeć

to są twoje pierwsze rozwiedzione Błota
zabrudzona wolność rodzi się w kłopotach
skrywa sens w półmrokach przemyka za falą
lecz powietrze łapiesz
teraz już bez żalu

to też pierwsze twoje rozwiedzione piaski
ziarnko pod stopami z całkiem innym trzaskiem
umyka spod nogi unosi się z wiatrem
nagle czujesz lekkość
kroki stawiać łatwiej

to są pierwsze twoje rozwiedzione wschody
narodziny słońca które już nie szkodzi
strzępi twoje chmury zmywa strome brzegi
kąpiesz w nim nadzieję
prawie tak jak kiedyś

lecz to już nie pierwsze zachwycone oczy
i nie pierwszy dotyk co ci palce złoci
może tylko bardziej wierny delikatny
możesz poczuć pewność
że to nie ostatni

elka · #2 Post autor: **elka** » 03 wrz 2017, 12:38

Ślicznie płyną te wersy... prosto do serducha. Wielkie

Pozdrawiam.elka.

Grafoman · #3 Post autor: **Grafoman** » 03 wrz 2017, 13:48

To ja też poklaszcze

Podoba się.

Grafi (to Twoje:)

alchemik · #4 Post autor: **alchemik** » 03 wrz 2017, 16:50

Pierwsze rozwiedzione morze.
Jakże Czerwone.
Przejście na inny ląd, może kontynent.

A każdy kontynent powtarza, choć w innych okolicznościach i puszczach.

Sorry, że moje komentarze bywają takie poetycko alegoryczne.
Też cierpię, jednocześnie będąc szczęśliwym.
Rozwiedzenie, to wybór drogi.
Czasami dopada nas w wyborze.
Jeżeli naciska, to nie poddawaj.
Wybierz słuszne, choćby pokrywało się z namysłem kata, a bardziej jego zleceniodawcy.

tetu · #5 Post autor: **tetu** » 04 wrz 2017, 0:10

Ależ tu pięknie, ile poszukiwań, poniekąd samego siebie. Cudeńko, tetu będzie tu wracać. Wielka przyjemność czytania Leon, serdeczności. :rosa:

Liliana · #6 Post autor: **Liliana** » 04 wrz 2017, 8:11

Leo,
napisałeś cudną rzecz. Czytam kolejny raz.

Pozdrawiam serdecznie

#7 Post autor: **eka** » 04 wrz 2017, 15:43

Po rozwiązaniu małżeństwa...
Rozwiedzione morza, błota, piaski, wschody, ale: łapanie powietrza, lekkość i słońce, które już nie szkodzi. Liryk jednak do przyjaciółki, w którym tyle spokoju i prawdy.
Piękny wiersz, metaforyka i rytm.
Podziwiam.
:rosa:

#8 Post autor: **Leon Gutner** » 04 wrz 2017, 16:34

To ja jeszcze ( ciesząc się z tak pozytywnego odbioru ) pozwolę sobie tylko podziękować wam wszystkim razem i każdemu z osobna .

Z podziękowaniem ogromnym L.G.

Gruszka · #9 Post autor: **Gruszka** » 04 wrz 2017, 17:19

łał! Leo, tym wierszem mnie zachwyciłeś - zarówno treścią, jak i formą. Brawa!

#10 Post autor: **Leon Gutner** » 05 wrz 2017, 18:08

Dziękuję Gruszko

Z uszanowaniem L.G.