Myszkowanie

[Alek Osiński]

Tak drobne myśli, że strach bierze czy kiedykolwiek
wyrosną, czy zbierze się im na odwagę, chociaż tyle
ziarna podsuwasz pod pyszczki. Myszki, myszki;
uciekłyście spod miotły pod topór gwiaździsty

I niebo wam sypie pieprz na ogonki. Wiecie, ile można
stracić, ile straciliśmy, szukając się w tej dziurze
po kaplicach i szynkach. Kościołowi was ofiaruję,
a obróci się na pięcie, kotu wydam pocałunkiem,

a ucieknie. I co mam zrobić, skoro tylko przyszłość
wam w głowie i zima, która nigdy nie przychodzi,
a tylko zza wielkiej wody śle wiadomości na białych

wstążkach kilwaterów. Nie czekajcie na mnie, moje małe,
kolacja stygnie, a dla wszystkich i tak nie wystarczy.

[witka]

Przecztał się, pozorna ironia w koncówce i ten niesamowity kilwater.

[Marcin Sztelak]

Świetny, utrzymany w klimacie bajki, nieco ironiczny i zdystansowany.

Pozdrawiam.

[alchemik]

Wiesz Alek?
Dla mnie to cudowne zapytania, nie tylko rozliczenia.
Pełne miłości pomimo goryczy.
Mysie pyszczki popiskujące w wolności.
Już niby drobiazg.
A całość jest piękna metaforycznie.
Byleby to nie My mamy szukać przynęty z zatrzaskiem świata.

[tetu]

Fantastyczne obrazowanie Alku. Rzeczywiście klimat iście bajkowy. Masz niesamowite wyczucie smaku. Bardzo lubię Cię czytać.
Druga strofa świetna. Refleksyjna. Ten pieprz na ogonkach, cymesik. Można tu przystanąć i zadać sobie pytanie ile to w rzeczywistości spada na nas trudów, ile trzeba udźwignąć. W dodatku trzeba być czujnym, bo świat jest niezwykle okrutny.

I niebo wam sypie pieprz na ogonki. Wiecie, ile można
stracić, ile straciliśmy, szukając się w tej dziurze
po kaplicach i szynkach. Kościołowi was ofiaruję,
a obróci się na pięcie, kotu wydam pocałunkiem,

a ucieknie

Całośc spójna, zręcznie poprowadzona.
Myszkuj tak Pan dalej

[Nula.Mychaan]

Bardzo dobry wiersz, ten pieprz zdecydowanie dodaje pieprzu. Fajna ta metafora

[em_]

Dobra robota
świetny tekst

[eka]

Myślomyszki... : )
Uroczy wiersz, choć smutny.

[Alek Osiński]

A myszkom w to graj;)

Dzięki za refleksje...

[alchemik]

Nie wspomniałem o tych z blond karnacją, których tupot nad ranem rozsadza nam czaszkę.
To jedyne myszki, które zesłałbym za wielką wodę. Może gdzieś na jakąś Antarktykę, żeby wtopiły się w tło. Wiem, że tam zimno, ale z dwojga złego, to niech one mają dreszcze.