Profanacja

[adamm1]

modlę się tysiącami wierszy, daremno
odwiedzam cię w próżni świątyni,
duch z zimnej cegły i pieśń żałobna,
oto Bóg lęku, przestrzenny, nieżywy

widziałem rzucanie słowem w ciemność,
chór białych dzieci – ślepo, równomiernie
deklarowały posłuszną niezmienność
uśpione mantrą, w tym lęku bezsenne

mógłbym ci powiedzieć, zimnoreki Boże,
ołąkach, świątyniach, w których piję wino,
tam zamiast ławy kamiennej jest może,
na którym święcę życie z dziewczyną

opowiedziałbym ci o słowach, uśmiechu,
na którym miłość spoczywaspokojna,
i o tej miłości w zachwycie, bezdechu,
którą zrodziła noc grzechu upojna

pokazałbym tobie,oslepły demirgu,
rozkwit pragnieniaz półzamknietych oczu,
wędrówkę dłoni po ciepłym pagórku,
gdzie dotyk określa głębokość znaczeń

modlę się tysiącami wierszy daremno
i słucham kapłana sztywny od lęku,
grzesznik poniżony judaszową pętlą
przemieniony w kamień będący pod reką

[Leon Gutner]

Po przeczytaniu ogarnęła mnie taka " tematyczna złość "
Jak można tak dobry temat wymieszać ze wszystkim co warte jest oddzielnego wiersza
Wiele potraw wrzuconych do jednego worka tworzą taką miksturę że aż jej po prostu szkoda.
Ogólnie panująca wzniosłość sformułowań przeszkadza mi najbardziej .
Średnie rymy dużo powtórzeń .
Klimatycznie coś w tym jest ale w tak zapisanej postaci klimat ma już drugorzędne znaczenie .

Z uszanowaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

Chcę spytać Autora o:

mógłbym ci powiedzieć, zimnoreki Boże,
ołąkach, świątyniach, w których piję wino,

na którym miłość spoczywaspokojna,
i o tej miłości w zachwycie, bezdechu,

tam zamiast ławy kamiennej jest może,
na którym święcę życie z dziewczyną

Masz tutaj: zimoreki, ołąkach i dziwne może.
Dodatkowo dwie miłości w sąsiednich wersach.

na którym miłość spoczywaspokojna,
i o tej miłości w zachwycie, bezdechu

Znów wynalazek.

rozkwit pragnieniaz półzamknietych oczu,

Znowu błąd.

Skoro Boże z dużej to zwracając się do Niego też z dużej. Mam na myśli Ci i Tobie.
Roi się od błędów.

[adamm1]

To co wymieniłeś, to zwykłe literòwki i błąd ortograficzny. Uważam, że należy to poprawić, lecz są to jednak pierdoły. Dla mnie liczy się przekaz i duch utworu.

[Nula.Mychaan]

Sorry Adamm, to moim zdaniem nieudany wiersz.
Patos aż kapie ze strof, powtórzenia, które nie można potraktować jak klamry.
Wszystko to sprawia, że wiersz staje się ciężki do mnie nie kompletnie nie przemawia.

[tetu]

To co wymieniłeś, to zwykłe literòwki i błąd ortograficzny. Uważam, że należy to poprawić, lecz są to jednak pierdoły.

taa, tylko póki co nie poprawiłeś tych pierdoł

Dla mnie liczy się przekaz i duch utworu.

mi właśnie tego zabrakło.
Tak sobie myślę, że gdybym miała zabrać stąd cokolwiek, to ewentualnie tytuł plus ostatnia strofa.

[Gruszka]

Popraw te pierdoły, bo bronić ich, zaiste, nie warto. A nawet nie wypada.

[adamm1]

Czy ja je bronię? Bronię wiersza, który, moim zdaniem, jest dobry. Literòwki są złe. Bardzo złe.

[EdwardSkwarcan]

To na co czekasz?
Popraw!

[eka]

(...)
mógłbym ci powiedzieć, zimnoręki Boże,
o łąkach, świątyniach, w których piję wino,
tam zamiast ławy kamiennej jest morze,
na którym święcę życie z dziewczyną

(...)

pokazałbym tobie, oślepły demiurgu,
rozkwit pragnienia z półzamkniętych oczu,
wędrówkę dłoni po ciepłym pagórku,
gdzie dotyk określa głębokość znaczeń

modlę się tysiącami wierszy daremno
i słucham kapłana sztywny od lęku,
grzesznik poniżony judaszową pętlą
przemieniony w kamień będący pod ręką

Dobre!