koprofagia - pocztówka z modelem atomu żelaza

[witka]

a ja szaleję na skrzydłach jak kopacz piłki
topowej ligi wart pięciocyfrowej tygodniówki
cóż że w okręgówce regionalnych sentencji oldbojów
z pretensjami do niezaowalowanych Wags

biedny Syzyfek gnojaczek od nieproporcjonalnie
wielkiej szmacianki pacynek do haratania po gałach
rentier masztalerz jeszcze w żłobku stajenki po folblutach
micie o Augiaszu wiedzy o tabunie iperycie i rozpadzie jądra

[alchemik]

Mocny, autoironiczny tekst. Świetnie wykorzystane w swojej wieloznaczności metafory, syntetyzujące mecz piłkarski z życiem kopiącym po jądrach. Kopanie się z koniem. Funkcja żuka gnojaka, czyli toczenie gówna świata, aby się w nim utulić i skonsumować. Towarzyszki piłkarzy, czyli WAGs świetnie wplatają temat kobiet życia. Syzyf, Augiasz pozostawiający stajnie do posprzątania i ułomny Herkules od urodzenia.
Atomy żelaza tkwiące w metaloorganicznym związku hemu, w czerwonych krwinkach. Krwinkach, które zawodzą, bo ich jądra rozpadają się odbierając vis vitalis, zamiast dostarczać energii rozpadu.
Przejmujący, a zarazem dobrze napisany wiersz.
A' propos Gnojaka i tej naszej koprofagii, to kiedyś napisałem wiersz mój gnój.
Możesz zerknąć o ile masz ochotę. topic16444.html
Twój bardziej mi się podoba.

[Marcin Sztelak]

No fajnie, ocieka ironią, piękny, dwuznacznie obrzydliwy tytuł

Pozdrawiam.