Cogito

[Janusz Wolański]

patrząc na drugą stronę tafli szkła
widząc twarz już w trzech płaszczyznach
człowieczeństwo zanika jak schorowane dłonie

szczegóły w czarno białych atomach i cząsteczkach
wyłażą spod skóry rozdzierając nicość
rozsypujesz się niczym ziarenka piachu szukając istnienia

nad klifem w bezchmurnym niebie
myśli unosi fala kłębiąc się w samotności na morzu
czerwone słońce jest w nim uduchowionym demonem

kiedy wypatrując wzrokiem horyzontu
umierasz o zmierzchu

[Marcin Sztelak]

Pierwsza zwrotka jak najbardziej, później jednak jak dla mnie za dużo egzaltacji (nicość, samotność, istnienie, itd). Rozumiem, że miał być mroczny klimat, ale ... No właśnie.

Pozdrawiam.

[witka]

Wychodzi maniera, tendencja do przelewania, nie chodzi o florystykę.

[Janusz Wolański]

dziękuje za komentarze i wszelkie sugestie są wskazane ,,przemyśle co może zniknąć

[Janusz Wolański]

patrząc na drugą stronę tafli szkła
widząc twarz już w trzech płaszczyznach
człowieczeństwo zanika jak schorowane dłonie

szczegóły w czarno białych atomach i cząsteczkach
wyłażą spod skóry rozdzierając bezbarwność
rozsypujesz się niczym ziarenka piachu szukając chwil

nad klifem w bezchmurnym niebie
myśli unosi fala kłębiąc się na morzu
czerwone słońce jest w nim uduchowionym demonem

kiedy wypatrując wzrokiem horyzontu
umierasz o zmierzchu

[Janusz Wolański]

po korekcie

[tetu]

Tak sobie pracuję nad tym wierszem Janusz i choć się nie znam to jednak coś mnie tu zatrzymało. Z jednej strony fajne obrazowanie, a z drugiej czuje się przesyt. Za dużo czegoś. Jeśli chodzi o mnie to w pierwszej strofie w drugim wersie zamieniłabym imiesłów na czasownik, po prostu "widzę" w tym kontekście brzmi zdecydowanie lepiej, a tak masz dwa imiesłowy pod rząd "patrząc, widząc, oraz dalej jest jeszcze "rozdzierając i wypatrując, szukając, kłębiąc" i oczywiście bez "już" No ale jeśli zdecydowałbyś się na 1os l poj to należałoby pójść konsekwentnie( chyba że zupełnie bezosobowo o człowieczeństwie, też byłoby fajnie, ale to zaś wymagałoby sporo poprawek i wycinki. Widzę potencjał w tym wierszu.
Dalej za Marcinem. Myślę, że bez szkody dla wiersza można by jednak wziąć nożyczki i co nieco powycinać. Klif raczej zbędny, ale to tylko moja wizja. Zdrowia Janusz, pozdro.

[Janusz Wolański]

klif to przepaść w każdym wierszu można podłubać ,zastanawiam się czy jak by to był wiersz np Różewicza Szymborskiej ,te(sz) był poddany korekcie ,wybacz ironie ale powolutku podświadomie się śmieje i chyba jednak nie zrozumieliście tekstu na drugą stronę tafli szkła (lustro) czy umarły musi być umarłym

[tetu]

Januszu ja Cię doskonale rozumiem i uwierz mi dłubałam tu długo. Zwałaszcza że Cogito i Herbert to niepowtarzalny klimat. Pewnie gdyby to był wiersz Różewicza czy Szymborskiej nie podjęłabym się świadomie interpretacji, chociaż teraz było tyle plagiatów że mogłam wyjśc na kretynkę, co mnie wkurzyło, przecież nie wszystkie wiersze znamy. Pozwoliłam sobie wypowiedzieć swoje zdanie na temat Twojego utworu i mam nadzieję że nie uraziłam. Może nie zrozumiałam, ale druga strona lustra nie jest mi nieobca, pamiętaj. Napisałeś mi dziś że napisałam wiersz na kolanie (żeby była jasność nie żywię urazy) popatrz tylko przez pryzmat drugiej strony lustra na mój wiersz:) Zawsze jestem daleka od takich opinii, (bo trudno jest zagłębić się w umysł i emocje autora) a jeśli już odważyłabym się na takie słowa to wiersz musiałby być totalnie koślawy i z błędami. Zresztą zawsze w komentarzach staram się jasno pisać o swoich wątpliwościach, które nie muszą być dopasowane do mojej teorii. Mogę się mylić. Dobrej nocki Janusz.

[Nula.Mychaan]

Bardzo dokładnie przeczytałam i to kilkakrotnie, bo zastanawiałam się co mi nie pasuje.
Ładne frazowanie i obrazowanie, ale ta strofka z klifem, chociaż ładna, jest dla mnie przesytem.
Fakt to Twój wiersz i Twoje podwórko, ja Ci tylko przekazuje moje odczucia jako czytelnika