Eco Bubble. Zielone, białe, czerwone

[Meltemi]

To miasto rozpoczyna nić nad biustem. Lubisz;
most opiera brzuch o piersi. Za każdym razem
chciałbyś dotknąć grzebień fali. Tropisz miejsca
gdzie cyganka sprzedawała przyszłość,
wyschnięty ślad w piasku zgubiony przy Arno.

Ale teraz zostaw. Świat jest szklaną kulą. Kołuje.
Jutro Gdańsk i Amsterdam. Widzisz jak za szybą
mokną w oknach światła? Bawełniany Dawid
zaciąga się powietrzem. Wykręca niebo.


Z cyklu: Piąta pora miasta

[eka]

Michalino, szacun jak zwykle.
Metafora napina kolejną i mknie się po wersach jak na wysokiej fali aż po wykręcone niebo.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobre metafory i gry słowne. Aż żal, że wiersz taki krótki, chociaż oczywiście ukończony.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Wow, tego właśnie szukam w poezji.
Rewelacyjny wiersz

[tetu]

Wiersz bardzo dobry, emocjonalny, ale nie podoba mi się "grzebień fali" i zastanawiam się nad użyciem średnika, może łagodniej brzmiałoby z przecinkiem, pozdrawiam.

[Meltemi]

Dzięki za czytanie i ślad pod wierszem.

[biegnąca po fali]

Uwiera mnie ten "grzebień fali", ale i tak jest pięknie.
Czuje się wprawne pióro, Autorki.

[Alek Osiński]

Bawełniany Dawid
zaciąga się powietrzem. Wykręca niebo.

Urocza ta puenta:)

[Elunia]

Dobry, warto przeczytać