Ming

[Alek Osiński]

Co mogą znaczyć słowa, które wyczytuję z ich warg?
Białe stroje, rękawiczki i ostre, bardzo ostre;
sam nie wiem jak to nazwać. Może chwile poza snem,
a może teraz?

Na moment staję się prawdziwy i czuję wyraźnie
chłodny metal, gdy ktoś uporczywie zaklina – otwórz się,
rozepnij płaszcz, pokaż miękkie wgłębienie.

Pięćset siedem lat czekałem aż coś się zmieni,
do jednego pierścienia dodając następne,
coraz ciaśniej i pewniej, jako stwórca i pierwszy
świadek ciemności. Przestrzeń rozsyłała

przeze mnie atomy do najdalszych domów,
rozsiewając jak kryształki soli; olbrzymie ciśnienie
i nagle pustka. Odebrali mi mowę i nie potrafię
już się zamknąć, mogę wydobyć jedynie

kilka przeźroczystych pęcherzy i odrobinę śluzu,
czując, że odchodzę poprzez ich spojrzenia
i wpółotwarte w zdziwieniu usta. A więc spełnienie;
znaleźli mnie wśród setek porcelanowych

okruchów, przesileń bieli i czerni, nieugiętego
aż po dno, tworzywa. Do skutku i bez uniesień,
a ja tylko to jedno i wiecznie po raz pierwszy.

[witka]

Niewiele zostało gadżetów po Złotej DynastII Ming.
Teraz znowu jakby znowu rządzili eunuchowie i wcale nie chodzi o strażników łoża, ani łoża lawety działa dalekosiężnego.
Biedne pióro - w czasch klawiatur, dyktafonów.
Mój syn latami używał ich a nie długopisów, ale już jakby odpuścił.
A szkoda mają duszę.

Teraz wystarczy talentu za 4,99 żeby się usieciowić w pięciu smakach, do wyboru więcej opcji niż skrzydełko, lub proza.
Kto wie może to jeden z objawów samoistnej twórczości ludowo-wielkomiejskiej.
Tylko współczesne nośniki pamięci są bardziej do dupy.
Zresztą jak się pojawi nowa Iliada to da radę.
Pierwszy wiersz napisałem chyba w podstawówce, w mieszanej klasie 1-4 maczając w umieszczonym na środku ławki kałamarzu warkocz siedzącej przede mną koleżanki.
I tak już piszę pół-kosmato.
O czym musiałem wspomnieć pod wpływem nieodpartego impulsu, którego nie obali ława przysięgłych, chyba, że szyderców.
Cholera jasna.

[Marcin Sztelak]

Bardzo ciekawy, narracyjno, historyczno - archologiczny wiersz, z spojrzeniem z drugiej strony.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Ciekawy, wciągający i klimatyczny

[tetu]

Alku Twój pod lir opowiedział niesamowitą historię, mianowicie historię swojej śmierci, swojego końca. Ci ludzie w białych rękawiczkach i ten chłodny metal, kurczę będę jeść palcami.
Czym w ogóle jest koniec, może to początek nowego?
Ależ mi się tu dużo refleksji nasunęło.
Niezwykle obrazowy wiersz. Ciekawy pomysł, a i wykonanie chciałoby się powiedzieć palce lizać, tylko małża, tylko małża żal:D
Rzeczywiście jego wiek datowany jest na 507 lat. Zmusiłeś do pogrzebania w Wiki:) to lubię, z pozdrowieniem.
Bardzo dobry wiersz.

[eka]

Nie mam pojęcia jakiego stwora uczyniłeś bohaterem i nie będę sprawdzać, bo wiersz broni się po mistrzowsku refleksjami, tajemniczością, obrazem.
Pozdrawiam:)

[Alek Osiński]

Czym w ogóle jest koniec, może to początek nowego?

Pewnie tak, Tetu. W zasadzie to jest chyba nieustanne trwanie,
i przekształcanie, tylko forma się zmienia.

Faktycznie, to ten Ming był inspiracją dla tekstu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ming_(małż)

Dzięki Wam za ciekawe refleksje