Nocą

[ryba]

Przysiadł księżyc na koronie
topoli strzelistej
srebrnym blaskiem rozmigotał
stulone w sen liście

pieścił czule i całował
gałązki uśpione
ślizgał się w namiętnym tańcu
po kremowej korze

I zbudziła się topola
nagle rozpachniona
wnet porwała srebrny księżyc
w zielone ramiona

Wiatr im zagrał cichuteńko
powietrznego bluesa
delikatnie rozkołysał
czarował i wzruszał

Zadziwieni namiętnością
sobą rozpaleni
otulali się pieszczotą
w szumiącej pościeli

I nim niebo pojaśniało
różowym świtaniem
spłonął księżyc w lepkiej dziupli
upił się kochaniem

Rozdzwoniła się zadrżała
topola rozkoszą
aż poranek zapłoniony
okrył spektakl rosą

[alchemik]

Cudowny erotyk przeniesiony na zewnętrze świata.
Pięknie napisany
Naprawę świetna metafora pościelowego wzruszenia.
Gratuluję pisania i dobrego smaku.

To bardzo dobry wiersz.
Jerzy

[ryba]

Dziękuję, alchemiku

[Leon Gutner]

Ładna forma sensowna liryczna treść dobrze zbudowany wyczuwalny klimat .
Leonowi się podoba .

Z przyjemnością L.G.

[ryba]

Dziękuję Leonowi, za podobanie mojej "pościelówki"

[EdwardSkwarcan]

No, no Zgrabnie Ci to wyszło
Uważam, że wiersz jest na tyle dobry by konkurować z innymi w poezji miesiąca

[tabakiera]

Może być.
Tak do przeczytania i zapomnienia, jak dla mnie.

[ryba]

Ja i "konkury"?!
Zapomnij o tym, Edwardzie.
To nie dla mnie "sznur samochodów" i błysk reflektorów

[EdwardSkwarcan]

Już tam jesteś

[mirek13]

Tabakiera czyta w moich myślach.