Ogród

[Paweł D.]

Kiedy było już po wszystkim
i nie można było więcej
ćwiartowałem ciała kobiet,
powierzałem ziemi sekret.

Miałem duży dom z ogrodem
żywopłotem osłonięty,
tylko księżyc w pełni wiedział
jak mój ogród był pojemny.

Miały już się nie zestarzeć
ani nigdy mnie nie zdradzić,
przeto młodo je chowałem
jakbym świeże sadził kwiaty.

Aż pewnego razu w nocy
usłyszałem przeraźliwy
w mym ogrodzie krzyk wymownych
kwiatów strasznych oraz dziwnych:

bujne piersi na łodygach
żywych ścięgien wyrastały,
krwiste usta na opuszkach
tajemnicę wydawały.

[tabakiera]

Bardzo dobry pomysł na wiersz.
Wykonanie - takie sobie, ale się nie rozpisuję na jego temat.
Autor wie, co robi.

[EdwardSkwarcan]

Mnie ten wiersz śmieszy

[Paweł D.]

Dziękuję tabakiero. Edwardzie, to dobrze.

[Leon Gutner]

Ćwiartował peel ciała kobiet ?
Żywych ścięgien wykwitały ?

Brrr ni jak się w tym nie odnajduję .

Z uszanowaniem L.G.

[Paweł D.]

Tak, można to sobie wyobrazić: ścięgna jak łodygi a na nich biusty jak wyrzuty sumienia i trupy z szafy. Ale rozumiem, że nie można powiedzieć "przeczytałem z przyjemnością" tak jakby robienie komuś dobrze było powinnością poezji i sztuki w ogóle. Pozdrawiam.