Laura

[Alek Osiński]

Dziewczynka ma na imię Laura i z ciekawością filuje
na czerwony balon. Na pewno wiele mogą dla siebie
zrobić. Powietrze, które wypełnia płuca i uwięzione
w plastikowej powłoce; nadyma się dziecięca buzia

i balonik rezonuje stukrotnie. Rośnie komitywa;
żadna szpila, żadna drzazga szklana, lecz szrama
uśmiechu, moment w którym znajduje się odpowiedź
i bez żalu odrzuca. Dziewczynka bierze w dłonie

i waży wahania. Nigdy bardziej nie będzie w zmowie,
nie zaznaczy wyraźniej mazakiem na nietrwałej
powłoce. Powiedz mi, powiedz, czerwony motylu,
który przysiadłeś w ogrodzie moich rąk, tkwisz

na ramieniu z duszą skuloną w środku, jak wiele
da się objąć, jak bardzo pomylić. Te dłonie, ten balonik
mają do pokonania całą wieczność, lecz można
to sobie uświadomić, dopiero gdy znikną za rogiem.

[witka]

NIe wychylam się z odczytanym ciągem przesłań, bo nie ma tutaj jednego.

Odbiegając od rozbudowanego clou

https://www.youtube.com/watch?v=L611apwDsVs

[eka]

Też się nie wychylę, podobno (wg Autora) każde odczytanie równie słuszne:)
Ale muszę zauważyć, że to kolejny liryk z najwyższej półki. Metafora z nadmuchiwaniem balonika, wzajemnym rezonansem - przednia.
To nie dziewczynka a nią wypełniony czerwony motyl ląduje w dłoniach peela. ileż tu opcji odczytu.
Ile te dłonie jej oddechu obejmą?
No pięknie, Alku.
Tym bardziej, że wszystko w kontekście największego dystansu - mądrej wieczności.
Brawo!

[Marcin Sztelak]

Piękny, wieloznaczny wiersz. Puenta tak smutna jak tylko może być porzucona lalka, miś... na niewyobrażalną wieczność.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Wielki ukłon w kierunku Autora:)

[tetu]

Kurcze, aż mi się roi w głowie od interpretacji. Balon symbolizuje marzenia w tym przypadku nadzieję jaką Laura pokłada ożywiając balonik. Są od siebie zależni.
3 grudnia obchodzony jest międzynarodowy dzień osób niepełnosprawnych, gdzie ulicami miast wędrują pochody. Ludzie wypuszczają w niebo swoje balony.
Laura (może nie bez przyczyny takie imię) mała dziewczynka dla której balonik to nagroda, wygrana i odwrotnie (tutaj nadzieja jest bardzo wieloznaczna)
i znów moja myśl biegnie w kierunku obrazu
"Dziewczynka z balonikiem" Banksy
Dzięki Alku za Twoje wiersze. Są niezwykle obrazowe, emocjonalne i wielowątkowe. Można się zadumać. Piękny, smutny wiersz.

[Alek Osiński]

Ależ proszę się wychylać, jeśli tylko taka ochota.
Każda ewentualna interpretacja mnie interesuje
jak najbardziej:)

mała dziewczynka dla której balonik to nagroda, wygrana i odwrotnie

Ano właśnie, Tetu, bo te same rzeczy są zaczynem zwycięstwa jak i klęski:)

Dzięki Wam pięknie za opinie

[Nula.Mychaan]

Wow, to niesamowity wiersz, piękny wieloznaczny, bardzo niepokojący. Czytałam go już kilkakrotnie i interpretacje nachodzą na siebie, przenikają się wzajemnie, ale pewności nie mam żadnej, czy prawidłowo kojarzę. Balonik pozornie beztroska, ale tak ściśle powiązany z Laurą, że strasznie niepokoi. Całość coś niesamowitego.
Alku jestem pewna że jeszcze wrócę, bo o tym wierszu nie da się zapomnieć.

[Alek Osiński]

Dzięki, Nulo, za wgląd i pogląd. Miło Cię widzieć:)

[Nula.Mychaan]

Znów mnie do Ciebie przygnało
Moje wrażenie nic a nic nie osłabły.
Ależ piękny wiersz