Imieniny

[sheyka]

Niedawno gadałem z dziadkiem i był zdenerwowany, że nie przekazałem mu "wyrazów pamięci" z okazji imienin. Powiedziałem do niego, że nie wiem kto ma kiedy imieniny. On coś zaczął mówić o poprzednim ustroju, że urodziny wypromowali komuniści, bo imieniny to katolickie święto :P W związku z tym założyłem ten temat żeby się dowiedzieć czy celebrujecie imieniny i jak to u was wygląda od strony że tak powiem technicznej - czyli kogo zapraszacie, co przygotowujecie do jedzenia itd. Wiem, że trochę niepospolity temat, ale nie miałem gdzie zapytać, a jestem ciekaw. Znalazłem też taki ciekawy tekst:

Polskie tradycje w Wielkiej Brytanii
Dziś, kiedy liczba Polaków w UK dawno przekroczyła 100 000, lokalne zwyczaje bożonarodzeniowe są wielu z nas znane albo z własnego doświadczenia, albo chociażby z opowieści znajomych i rodziny, którzy żyją tam już od dłuższego czasu. Wiele osób zna tamtejszą tradycję również z lekcji języka angielskiego, gdzie niejednokrotnie zapoznajemy się z kolędami, pastorałkami i tradycjami związanymi z Bożym Narodzeniem z punktu widzenia Brytyjczyków. To samo dotyczy zwyczaju świętowana imienin, który charakterystyczny jest nie tylko dla Polski, ale również dla innych krajów katolickich takich jak np. Bułgaria, Szwecja czy w niektórych rejonach Niemiec.

Większość z nas doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że różnice pomiędzy polskimi i brytyjskimi świętami, choć dosyć istotne, nie są nie do przyjęcia. Wszak sama koncepcja i podłoże świętowania tego wydarzenia, a więc religia chrześcijańska, jest tutaj najlepszym przykładem na nierozerwalne powiązania jednych i drugich zwyczajów.

Ciekawostki i różnice
Przede wszystkim warto wiedzieć o tym, że święta Bożego Narodzenia są w krajach anglosaskich nieco krótsze. Nie obchodzi się tam wigilii w naszym rozumieniu tego święta, a cały proces celebracji przyjścia Chrystusa na świat również istotnie różni się od tego, który znamy z naszych domów. Z kolei 26 grudnia to tak zwany Boxing Day, a prezenty bożonarodzeniowe wkładane są tam do dużych skarpet, które zapewne każdy z nas zna z bajek i filmów animowanych. W Wielkiej Brytanii wśród rdzennych mieszkańców imieniny nie są znane, jednak wielu imigrantów, przede wszystkim słowian kultywuje ten zwyczaj jako doskonałą okazję do wspólnych spotkań, podczas gdy większosć grafiku wypełnia praca.

Kultura masowa
Niezwykle ciekawym zagadnieniem jest to, w jaki sposób angielski sposób obchodzenia świąt rozpowszechnił się na cały świat poprzez popkulturę. Dziś nikogo nie dziwi już wprowadzanie nawet w naszych domach niektórych popularnych w Wielkiej Brytanii potraw świątecznych oraz zwyczajów, takich jak wspominane wyżej czerwone skarpety jako forma wręczania podarunków.

Co na to Ameryka?
Z całą pewnością ogromny wpływ na to, jak postrzegamy święta, ma ich przebieg w Stanach Zjednoczonych. Nie chodzi tu nawet o znaną na całym świecie koncepcję czerwonego Świętego Mikołaja z długą białą brodą, ale również o wszystkie zjawiska otaczające święta, a więc między innymi wszelkiego rodzaju świecidełka, oświetlenie budynków i wiele innych rzeczy, których oryginalnie w naszej tradycji nie było, a przez popularność anglosaskiej kultury, zakorzeniły się także i u nas.

[alchemik]

Pierwszy raz pomyślałem, że imieniny to katolicki wymysł.
Nie przeszkadza mi to jednak.
Każde święto na cześć drugiej osoby jest dobre do wyrażania uczuć.
Ze strony technicznej, o ile wiem, nie ma nic.
Ale, faktycznie, mogłoby być.
Choćby na stronie głównej oznajmienie, kto obchodzi imieniny.
Technicznie to musiałby być wpisany sztywny kalendarz z imieninami.
Sprawa dla informatyka.
Reszta należałaby do użytkowników i ich pamięci.
Ja tam bym się cieszył, kiedy 23 kwietnia ktoś składałby mi życzenia.

Jerzy
Obchodzę imieniny razem z Wojciechem.

[lczerwosz]

Choćby na stronie głównej oznajmienie, kto obchodzi imieniny.
Technicznie to musiałby być wpisany sztywny kalendarz z imieninami.

Faktycznie można by obchodzić publicznie imieniny co poniektórych użytkowników, gdyby tylko sobie tego zażyczyli. Trzeba by tylko (i aż) rozszerzyć skrypt na ósmym piętrze. Wtedy użytkownik zaznaczałby opcje imieniny i wpisywał sam datę, kiedy chce, aby mu słano prezenty i pisano peany. Co wcale nie oznacza rezygnacji z urodzin. Myślę, że obchodzenie świąt swojego imienia i urodzenia mogło by odbywać się i kilka razy do roku, bo nawet i rocznica poczęcia by mogła być publicznie wzniosła. A niektóre imiona mają kilku świętych za patronów. Imieniny Agaty (https://pl.wikipedia.org/wiki/Agata_Sycylijska) przypadają 5 lutego, w rocznicę śmierci świętej i nie wiedzieć czemu także 14 listopada. Dobrze jest mieć kilka imion, od różnych kłopotów ochraniają przecież święci.
Niektórzy mają spore i wiecznie głodne EGO i na pewno by ze smakiem połknęli odpowiednio dużą dawkę życzeń szacunku i podważania.

[alchemik]

Moje EGO jest nienasycone.
Imieniny! Imieniny!

[Hardy]

Rodzinne ziemie rodziców to Wileńszczyzna, a więc dawna Kongresówka. Tam przede wszystkim obchodziło się imieniny i tak w naszej rodzinie było. Urodziny również, ale mniej ważne.
Rodzina żony to Bory Tucholskie, a więc Pomorze i dawny zabór pruski. Tu obchodzono Geburtstag - urodziny.
W ten sposób u mnie teraz są dwa święta w roku dla każdego członka rodziny... oprócz mnie. Moja mama oszczędnie zaplanowała jedno i drugie w tym samym dniu...

[lczerwosz]

My tu dyskutujemy na poważnie, a szanowny Autor to istny gagatek, od miesiąca go ni ma.
Myślę, że ma o czym myśleć, na pewno nie o dziadku i jego imieninach. Poczekajmy lepiej na niego.

[skaranie boskie]

ieniny Agaty (https://pl.wikipedia.org/wiki/Agata_Sycylijska) przypadają 5 lutego, w rocznicę śmierci świętej i nie wiedzieć czemu także 14 listopada.

Takich podwójnych, potrójnych, czy nawet poczwórnych imienin jest w kalendarzu sporo, jednak chyba żadne z nich nie przebije imienin Marii. Te przytrafiają się "zaledwie" 65 razy w roku. Współczuję Mariom. Przecież to w obłęd, nie tylko w nałóg wpaść można...
Osobiście uważam, że urodziny mają sens, są bowiem upamiętnieniem czegoś, co się wydarzyło, rocznicą. Imieniny nie mają nic wspólnego z osobą, są jedynie zapisem w kalendarzu. Miały one sens w dawnych czasach, kiedy noworodkowi nadawano imię tzw. świętego patrona na którego dzień przypadł poród. Dziś imię wybiera się według widzimisię rodziców, często nieobecne w żadnym spisie imion, uparte więc tkwienie przy pozbawionej sensu tradycji trochę - delikatnie mówiąc - dziwi. Sam ostatni raz obchodziłem imieniny kilka dziesiątków lat temu a i to wyłącznie z powodu bezsensownego uporu innych.

[lczerwosz]

Imieniny nie mają nic wspólnego z osobą, są jedynie zapisem w kalendarzu.

Wcale nie.
Dla wielu osób to identyfikacja ze świętym patronem. Ja musiałem dostać drugie imię, aby mieć patrona.I myślę, że mi się w życiu przydaje. Nawet tylko dlatego, że wiem, że jest.

[skaranie boskie]

O tym patronie napisałem wyżej. Miało to sens, gdy nadawano imię od patrona z dnia urodzenia.
Ciekawostka - syn króla Zygmunta Starego i Bony Sforzówny przyniósł sobie miano Augusta, rodząc się pierwszego sierpnia (primo agosto). W mniemaniu królowej, taki patronat miał mu zapewnić wielkość równą Cesarzowi z przełomu er. Jak uczy historia, Zygmunt August okazał się najsłabszym polskim królem i w dodatku ostatnim z dynastii Jagiellonów. Z tym patronatem więc byłbym ostrożny.

[lczerwosz]

Ale ten patron chyba niechrześcijański, więc fałszywy.