pada

[WHITE RAVEN]

ustawiam się w kolejce po światło
zaczynam być cieniem
jutro będę sobą
a pojutrze nią

astralne dziwy
zapożyczyłem od Hermesa
mam je w sandałach
brudas ze mnie

nie piszcie o mnie
o niej też zapomnijcie
wypada dodać
nie trzymajcie serc
w klatce rzerczywistości

[mirek13]

Fajny.
Nie pasi mi tylko puenta. Jakoś źle brzmią te serca w klatce rzeczywistości.
Wiem o co chodzi, ale nie tak. Jakby o dwa poziomy niżej od reszty.

[alchemik]

Klatka rzeczywistości to straszna dopełniaczówka. Puenta kladzie cały, ciekawy wiersz.
Mam sporo pomysłów na spuentowanie tego utworu.
A liczba ich to czterdzieści i cztery.
Nie zamierzam jednak niczego sugerować.
Przybrudzony nieco, Biały Kruku, zmień puentę.
Pomyśl o wierszu jak o obcym tekście.
To wcale nie takie łatwe.
Pozwoli Ci jednak wyrwać się ze schematu, który Ciebie prowadził.
Zadziw czytelników i siebie.
Zadziw mnie i Mirka.
Jurek

[mirek13]

Jerzy nie pisz w ten sposób, bo wygląda jakbyśmy byli jakimiś guru, czy "arbiter elegantium" poezji.
Człowiek zrobi, co będzie uważał za stosowne. Jest szansa, że nie oburzy się na nasze uwagi.
Niemniej może to my jesteśmy grzybami i nie czujemy współczesnych trendów.
White, to jest dobry kawałek poezji. Mam nadzieję, że dostrzeżesz ten dysonans w puencie.
Podkreślam - naszym zdaniem.

[litek]

wizualnie na przekór,takie odczucie

[Elunia]

Czytam bez ostatnich trzech wersów. Reszta dobra, zastanawia.

[Nula.Mychaan]

Czytam bez puenty, bo strasznie psuje niezły wiersz