odbicia

[em_]

może to lustro przegląda się w tobie
nie ty w nim

każdego dnia rzuca cień
przyjmuje rosę za nas dwoje

obiecaj mi wszystko ale najpierw że będzie
czas
pokaże gdzie go straciliśmy
a w środku cicho jak w zegarku
zapadającym w sen
rdzy

[eka]

Zaimków dominacja, ale rozumiem, że trudno myśli inaczej zapisać.
Ciekawe ujęcie odbić. Czas będzie i pokaże, gdzie został stracony.
Wiersz wymagający skupionego odbioru.

[Marcin Sztelak]

Może i tak być, z perspektywy drugiej strony lustra choćby. Czas to raczej wredny gość i raczej niczego nie ułatwia, chociaż zawsze można mieć nadzieję, nawet na ten sen.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Bardzo mi się podoba

[tabakiera]

Oj, "sen rdzy" nie brzmi dobrze, a początek wiersza ciekawy.
Mam lekki natłok rekwizytów.
Pozostałabym przy lustrze, rzucaniu przez niego cienia i przyjmowaniu rosy.
Wersy w ostatniej strofie nie płyną.

[elka]

w środku cicho jak w zegarku
zapadającym w sen

Te wersy zabieram.

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

może to lustro przegląda się w tobie
nie ty w nim

Drugi wiersz oczywisty po pierwszym, przynajmniej osunąłbym w nim
Lustro jako rekwizyt literacki jest bardzo już ograny (Alicja itp) i trudno się nim swobodnie posługiwać. Spróbuj domyślnie go użyć, nie nazywając.

sen
rdzy

ta dopełniaczówka, ale dopiero, gdy się dłużej pomyśli, jest zjadliwa. Sen rdzy. Ale trzeba rdzę najpierw antropomorfizować. Sugerowałbym zrobić to tak: np.
a w środku cicho jak w zegarku
zapadającym w sen
od rdzy
albo:
a w środku cicho jak w zardzewiałym zegarku
zapadającym w sen
zasłużony

[Alek Osiński]

W Twoim, głęboko organicznym, stylu. Podoba się
chociaż mam wątpliwość co do puenty.
Dla mnie najpiękniej by się kończył - "a w środku cicho jak w zegarku":)

[em_]

Dziękuję wszystkim

[jaguar]

Nie jest ciekawie