Ostrzeżenie

[Gloinnen]

Nazywa siebie poetą. Czasem
dopisuje przeklęty,
a nawet cierpiący.

Nimb puchnie, och i ach
in excelsis.

Wszystko kupią. Przecież to takie
kurwa poetyckie. Knajacka
szczerość.



Zaprzestań sztucznego odżywiania, wyrwij
sondę z gardła.
Im więcej ciepła wessie,
tym obficiej rzyga ciemnością.

Na świat chuj go strzela.
A jakże.

Ciosy, ucieczki, płacz, jak pola
na grze planszowej. Lepiej nie zaczynaj,
bo zawsze przegrasz.

Opanował do perfekcji
sztukę uśmiercania. Choćby tylko w wierszach.
Próba zrozumienia prowadzi do katakumb;
on woli mówić: pierdolnik.

Przyjemniej brzmi, no i można ruchać,
bezcielesne niunie się przecież nie poskarżą.



Szyje kolejne laleczki
voo doo ze słów. Później bierze szpilkę,
dobrze wie gdzie trafić.


____________________
Glo.

[stary krab]

No - no. Prawie prokuratorska sprawa.

[Nilmo]

Kurcze, sam bluzgam w wierszach, a Ciebie będę ganił.
To przez to że piszesz niejako z pozycji narratora. O ile sam poeta, może sobie popsioczyć, to już opowiadanie o tym powinno unikać tak pikantnych detali. I nie ratuje tego kursywa.
Myślę że gdyby to było pisane od strony samego poety, nie szokowałoby tak. Sam wiersz jest w klimacie szyderstwa i dobrze go oddaje.
Dzięki

[Alek Osiński]

on woli mówi

chyba zgubiłaś literę?

Nie podoba mi się ten wiersz
to znaczy skonstruowany jest dobrze
ale zdaje się stanowic realizację
jakiegoś mściwego planu.

Nie przepadam za takimi

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dziękuję, Krabie Na szczęście wszystko mieści się w ramach licentia poetica.

Nilmo,

będę po raz kolejny bronić wulgaryzmów w tekście. One wcale nie mają tutaj pełnić jedynie funkcji zwykłego bluzgu. Wiersz opowiada o poetach przeklętych, więc utrzymany jest w pewnej stylistyce po to, aby oddać określony klimat. Wulgaryzmy tworzą kontekst, są elementem niezbędnym do tego, aby przedstawić sylwetkę peela oraz opisać mentalną rzeczywistość, w jakiej się obraca (bądź w jakiej sytuuje go narratorka).

Nie bardzo wiem, czyżbym miała "pierdolnik" zastąpić określeniem - "dom uciech"?
"ruchać" - współżyć?

No sorry Winnetou, ale to byłoby śmieszne.

Al, wydaje mi się, że chyba niepotrzebnie demonizujesz wiersz. Interesuje mnie zjawisko "poetów przeklętych". Każda epoka miała takich, przynajmniej wszystkie epoki uważane za mroczne, dionizyjskie, z dominantą pierwiastków emocjonalnych (romantyzm, modernizm). Niedawno, przykładowo, rozmawialiśmy o Wojaczku.
Próbuję opisać bardziej fenomen, niż konkretną osobę. Używając oczywiście współczesnego aparatu pojęciowego i współczesnej poetyki.

Wiersz jest zresztą nie tyle szyderstwem z hipotetycznego Poety Przeklętego, co z otoczenia, które ulega fascynacji pewnymi zachowaniami. Ciemna, demoniczna aura przyciąga jak magnes. I przyciągała zawsze, wystarczy przestudiować sobie biografie różnych Autorów, weźmy chociażby Charlesa Baudelaire'a. Oczywiście żyjemy w innych czasach, a ja nie chciałam posługiwać się kostiumem, stąd stworzyłam obraz wpisany w aktualne realia, także językowe - stąd te nieszczęsne wulgaryzmy, które drażnią zmysł estetyczny Nilmo.

Zaznaczam - nikogo nie zamierzałam powyższym wierszem obrazić. Pomijając fragment o seksie z niuniami (no jednak nie) - mógłby przecież być nawet o mnie

Pozdrawiam,

Glo.