Innowiercy

[żebro]

Powiedziałeś, żebym uwierzyła w to, że jesteś
i będziesz, nawet gdyby miał skończyć się świat,
przy mnie. Więc bywam zawsze chwilę przed snem,
zamknięta w obietnicy, która łasi się do pościeli, jednak

nienamacalna, wypala jak przekleństwo. Może jesteś
ukryty w bólu i aż tak dotrzymujesz przyrzeczeń, że trwasz
przy mnie każdego dnia, każdej sekundy. Jeśli to prawda,
wiedz, że stoję z otwartymi ramionami

i czekam,

a dobry Bóg za karę
zsyła mi tlen.

[Alek Osiński]

Podoba mi się wiersz. Bliskość potrafi być bolesna,
a może nawet im bardziej bezcielesna, tym boleśniejsza.

[Nula.Mychaan]

Ten wiersz się po prostu czuje, bardzo czuje.
Świetny

[4hc]

chyba nie jestem targetem,
totalnie nie trafia

[żebro]

Alku i Nulo dziękuję za komentarz
4hc dziękuję i przyjmuję opinię i krytykę. Potrzebna bo często potrafię się w ślepy zaułek zapędzić.
Może następnym razem. ..
Pozdrawiam.

[eka]

Bardzo kobieca liryka o - tu ostatni wers decyduje - pragnieniu śmierci, aby być z tym, który umarł.
Można dywagować, czy słusznym jest zapewniać o czymś takim jak bliskość i byt w każdej odsłonie, i tak odbierać jak czyni to nadawczyni, ale nie mam zamiaru.
Okrutne to przypuszczenie, że adresat słów ukrywa się w bólu.
Bardzo dobrze skomponowany i cicho poprowadzony mocny w wymowie wiersz.

[Nula.Mychaan]

Zmuszasz do powrotów