Zła wiatru nowina

[Paweł D.]

Osiedle wymarłe, szczerbate latarnie
i niebo rozpięte, zmarznięte na kość,
zła wiatru lawina przewala się światem
a razem z tym wiatrem to coś- nie wiem co.

Krat słychać zgrzytanie i nagich gałęzi
i ciemne są oczy betonowych płyt,
zamknięta szuflada wciąż noża błysk więzi,
nóż rwie się do światła, do tętnic i żył.

Wiersz światło gwiazd martwe przeszywa na wskroś,
szczękają na wietrze mu zęby szczerbate,
tak zimną ma skórę i szklane ma dno,
jak ziarna wyschnięte rozpierzcha się z wiatrem.

[Leon Gutner]

Podoba mi się złowieszczy klimat tego wiersza .

Z uszanowaniem L.G.

[Paweł D.]

Dzięki.