płomienna trasa

[bartosia]

płomienna trasa

zapomnę nigdy nie ustanie
od lewej w prawo i na opak
początkiem koniec zapodziane
wybucha barwą liści w strofach

zapragnę pognam nie dogonię
oddechu który łut ode mnie
policzki kąpie blaski skronie
igrając z twoim cieniem w pędzie

spod koła toczy się ścieżyna
umyka żaba jeż się skulił
biedronka mruga rąbkiem skrzydła
w piernatów karmin stopy tuli

zapomnę nigdy do znudzenia
zasnuty tranzyt start – odloty
zdaje się młodsza ta kolejna
jesienna pora naszej doby

niebawem szronu nić oplecie
słoneczny promień dłonie czapkę
gorący powiew znad tej ścieżki
powróci kiedy zechcesz zawsze
..........................................
wersja łatwiejsza:

płomienną trasą

zapomnę nigdy, nie ustanie
od lewej w prawo i na opak.
początkiem koniec. zapodziane
wybucha barwą liści w strofach.

zapragnę - pognam, nie dogonię
oddechu, który (łut ode mnie)
policzki kąpie, blaski, skronie,
igrając z twoim cieniem w pędzie.

spod koła toczy się ścieżyna,
umyka żaba, jeż się skulił,
biedronka mruga rąbkiem skrzydła,
w piernatów karmin stopy tuli.

zapomnę nigdy, do znudzenia
zasnuły tranzyt start – odloty.
zdaje się młodsza, choć kolejna,
jesienna pora naszej doby.

niebawem szronu nić oplecie
słoneczny promień, dłonie, czapkę.
gorący powiew znad tej ścieżki
powróci kiedy zechcesz, zawsze.

[Leon Gutner]

Ładnie .
Leo się odnajduje w takich klimatach i zapisach .

Z uszanowaniem L.G.

[Ulme]

Zawsze chciałoby się podróżować, mając przed oczyma takie widoki. Dla mnie w wersji łatwiejszej.

[Liliana]

Płomienną trasą podążam wraz z Tobą, bartosiu.
Urzeka mnie jeż, żaba i ta biedroneczka, co mruga rąbkiem skrzydła.

[eka]

Czuję takie na siłę rytmizowanie wersów. Przez brak interpunkcji treść się zlewa, inwersje dodatkowo utrudniają.
Ale dobrze, że podmiot na płomiennej trasie:)
Pozdrawiam, Bartosiu.

[EdwardSkwarcan]

Jestem zwolennikiem wolności w rymowanych, bo przez lata wiele wyeksploatowano i doceniając chwalę