po wydechu wdech i tylko tyle muszę pamiętać

[biegnąca po fali]

w drodze do drzwi

gramy w wojnę
taką na kłamstwa i skruchę tuż po
niech się rozstrzygnie miejsce czas
kierunki w które przyjdzie się rozejść
znów pod prąd pod światła
od których ślepną okna

mówisz że nowy dzień to kolejny zmierzch
że ty nim jesteś
i że zawsze gdzieś pada
więc niepotrzebnie odkładam parasol

jeszcze że zdradzą mnie wszyscy
nawet wiersze

i ani słowa o miłości

[witka]

dobry

[Tjereszkowa]

w drodze do drzwi.

gramy w wojnę.
taką na kłamstwa i skruchę tuż po.
niech się rozstrzygnie. miejsce. czas.
kierunki w które przyjdzie się rozejść.
znów pod prąd. pod światła
od których ślepną okna.

mówisz że nowy dzień to kolejny zmierzch.
że ty nim jesteś.
i że zawsze gdzieś pada
więc niepotrzebnie odkładam parasol.

jeszcze że zdradzą mnie wszyscy.
nawet wiersze.

i ani słowa o miłości.

Pierwsza myśl - przekropkowałaś. Kropki na końcu wersów - na przykład - wydają mi się zbędne. Przez to poszczególne frazy brzmią jak z pistoletu. Samo przejście do następnej linijki jest już powodem do złapania oddechu.
Poza nietrafioną interpunkcją, jestem na tak. Zawsze piszesz emocjonalnie, ale tu jest jeszcze mocniej niż zwykle. Wiersz - skarga/oskarżenie, z dużą dawką żalu. Czytając, widzę podmiot liryczny w drzwiach - obraca się i jeszcze przed wyjściem, próbuje wyrzucić z siebie nagromadzony ból.
Wywaliłabym tylko ostatni wers pierwszej strofoidy.

[mirek13]

Te kropeczki, to taki zabieg... efekciarski?

[Nula.Mychaan]

Bardzo dobry Biegnąca ,
ale troszkę przekropkowałaś, ale to już Sówka Ci napisała.

od których ślepną okna

ten wers mi też zgrzytnął, bez niego bardziej płynie

[Mchuszmer]

No nie wiem, Ewa, dla mnie szkoda pozbywać się -wszystkich- kropek (i sprowadzać do formy przerabianej ciągle), bo one jakąś moc - w tym przypadku - w sobie miały, zwłaszcza... uwzględniając tytuł. Może nie w takiej ilości, bo faktycznie wyszło przesadnie, środek poetycki trochę zagubił przez to sens .Ja czytam sobie pierwszą wersję, choć może bez kropki nr 1, 4, 11, czy tam trzecią od końca, na ten przykład, ale tak z kąpielą;-)... Wiersz stawia kropki, znaczy sprawy jasno, mocny, zwłaszcza krótka strofa, wart jest i w zapisie charakteru

[biegnąca po fali]

Najchętniej zachowałabym wszystkie kropki wewnętrzne. Ale nie wiem czy tak można

No może bez pierwszej;)

[Mchuszmer]

No to czemu nie, to jest wiersz:) i Twój rytm, oddechu (nawet przecinki mogą być tylko domyślne, są mniej ważne). To by było dobre, bo zewnętrzne kropki przynajmniej w dużej ilości hamują, ale wewnętrzne pomagają przerzutniom.

[biegnąca po fali]

w drodze do drzwi

gramy w wojnę
taką na kłamstwa i skruchę tuż po
niech się rozstrzygnie miejsce. czas
kierunki w które przyjdzie się rozejść
znów pod prąd. pod światła
od których ślepną okna

mówisz że nowy dzień to kolejny zmierzch
że ty nim jesteś
i że zawsze gdzieś pada
więc niepotrzebnie odkładam parasol

jeszcze że zdradzą mnie wszyscy
nawet wiersze

i ani słowa o miłości

Jakoś tak. Chyba.
Plus ta w tytule.

[Mchuszmer]

Hm, dość mocno rozdziela się na 2 części, ale to też ma źródło w treści. Chyba po oknach też dałbym kropkę (a nawet może po miłości, to ten sam wiersz). I po skruchę, bo całe zdanie mota się.