Zaskórniaki

[Alek Osiński]

Protoplaści naszych czasów, niekiedy przewracają
się w grobach; zwyczajnie, trzeba zmienić pozycję,
pomyśleć o tomach do napisania. Nie nad wszystkim
można postawić kropkę, chociaż ogniki

w szklanych kloszach, sugerują co innego, trawiąc
resztki zaginionych rękopisów. Kapaliśmy woskiem
i spełniło się, a jednak wróżysz dalej, próbując
oszukać pamięć. Na pewno kiedyś da się zaskoczyć,

ale co z tego, że nie będziemy jej żałować prawdy,
skoro jest tylko chlebem i zawsze w końcu przestaje
smakować. Nawet czerstwe skórki, z kieszeni
płaszcza po matce, nie są już w stanie jej sprostać.

[witka]

Ta końcówka ze skórką chleba to jest to w Twojej poezji co ją wyróżnia i nadaje jej takiego rytu, o którym się nie będę rozwodził - nie potrzebujesz tego aż tak bardzo.
Szacun.

[eka]

Ach ta pamięć, tu bardziej ta zbiorowa. Wiersz osadzony w zbliżającym się Święcie Zmarłych.
Wspaniała metaforyka, wprawna ręka ją osadza na prawdach, wywróżonych półprawdach, nieprawdach, gdzie te ostatnie atrakcyjniejsze w tomach dopiero do napisania.
A wtedy można będzie zaskoczyć... prawdę.
Warto jednak mieć w pamięci zaskórniaki, nawet jeśli nie smakują.
Pointa to potwierdza.

[Nula.Mychaan]

Kurcze ale dobry, wlazł mi pod skórę, a puenta powala na kolana.

[Alek Osiński]

Lubię to słowo "Zaskórniaki" Dobrze koreluje z "wypruwaniem sobie żył".

Dzięki bardzo za komenty:)

[biegnąca po fali]

Twoje wiersze to prawdziwa uczta dla duszy, Alku.
Dziękuję:)

[Alek Osiński]

To miłe, Ewo, co mówisz.
Dziękuję:)

[em_]

W Twoim dobrym stylu.
Wrócę

[Alek Osiński]

A to fajnie. W takim razie czekam

[tetu]

Bardzo dobry wiersz, taki na dzisiaj, na jutro i do zapamiętania.
Prawda zawsze pozostanie prawdą, choć nieraz bywa gorzka.
Wszystko może się przejeść, mniej smakować, ale to nie zmienia faktu, że te czerstwe skórki z kieszeni płaszcza po matce zostaną w pamięci.
Piękny wiersz Alku.