omamy

[jabberwocky]

Dwanaście uderzeń z oddalonej wieży
dobiega mnie nieco przytłumionym dźwiękiem.
To stary kościółek i trudno uwierzyć,
że doszczętnie spłonął przed ponad półwiekiem.

Nadal jednak je słyszę, o każdej północy
regularne dzwonienie z wieży mnie dobiega.
Uszy widać wrażliwsze niż zmęczone oczy
i na tym zapewne ten sekret polega.

Lekarz powie jutro, że w uszach mi dzwoni,
każe wkraplać wieczorem po kilka kropelek,
mówiąc – nie ma kościółka, ani śladu po nim
gdy ja słyszę wyraźnie trzask płonących belek...

[Paweł D.]

Super, podoba mi się. Racjonalne kontra nieracjonalne. Napisałem coś w podobnym duchu kiedyś, choć oczywiście zupełnie inaczej, ale trafia do mnie Twój wiersz.

[Paweł D.]

Mam nadzieję, że się nie obrazisz, że pozwolę sobie na zamieszczenie swojego tekstu jako komentarza pod Twoim wierszem...
:
To jedynie drżenie szyby i jęczenie wiatru-
- wyjaśnia racjonalista pierwszego kontaktu.
Skrzypi krzesło i podłoga?- Taka w drzewie skłonność.
W śnie przynoszą ci wiadomość?- Twoja podświadomość.
Ruch złowiłeś kątem oka?- wiatr muska firany.
Znowu obraz spadł ze ściany?- źle przymocowany.
Coś huknęło lecz nie spadło?- pewnie u sąsiada.
Jakieś szepty słychać wokół?- deszcz za oknem pada.
Pies coś widzi, na coś warczy?- tak już bywa z psami.
Przestań wreszcie w bajki wierzyć, uwierz żeśmy sami.
Dzwoni dzwonek a za drzwiami nie ma żywej duszy?
- to popsuta elektryka albo zbadaj uszy,
lub zwyczajnie ktoś dla beki zrobił tobie kawał,
usiądź, ochłoń i uspokój nim umrzesz na zawał.
Nie przewracaj w domu krzeseł, nie zasłaniaj luster,
bo nie będzie na czym siedzieć- zabobony puste.
To są najzwyklejsze sprawy, nie ma po co gmatwać.
Tylko cisza po umarłym jakaś bardziej martwa,
i porządek drobnych rzeczy jeszcze jego dłoni
ma na sobie ślad ostatni, że aż w uszach dzwoni…

[Leon Gutner]

Już pierwsza strofa robi klimacik jak należy .
Przedzwoniłem się z przyjemnością .
Udzieliła mi się nastrajalność mały starych świątyń .

Z uszanowaniem L.G.

[Nula.Mychaan]

Przeczytałam z przyjemnością
Trafia do mnie