Jezus czeka w Świątyni – wierszyk dla dzieci przed Pierwszą Komunią Świętą.

[zwrotnikryby]

Gdy w sercu nosisz Boga.
Nie straszna Ci żadna trwoga.
A kto Twym dziecko jest Bogiem?
Chrystus Pan z figury przy domu za rogiem.
Ten co na krzyżu wisi w Kościele
Odwiedzasz Go co niedzielę.
A On spogląda z Nieba, cieszy się Twoją postawą
I da Ci co tylko potrzeba.
Więc moje kochane dziatki.
Biegnijcie do ojca i matki,
za ręce dziecię ich złap
i do Świątyni z uśmiechem człap, człap.

[Paweł D.]

Jak dla dzieci to może i ok, ja bym się nie nawrócił Czytałem trochę Twoich tekstów i (o temacie się nie wypowiadam) nie porywają. Jak religijnie to może z takim żarem? :
https://www.youtube.com/watch?v=QH3Fx41Jpl4

[alchemik]

Przeczytałem z niejakim zażenowaniem
Może i daleki jestem od Boga, a może wcale nie.
Czytałem jednak tyle pięknych modlitw i litanii.
Zwłaszcza mistyczne teksty religijne wymagają prawdziwych i szczerych emocji.
Powinny jednak cieszyć się przy tym prostotą, oraz pięknem przy dozie wzniosłego, filozoficznego spojrzenia.
Dzieci wcale nie są bezmózgimi odmianami człowieka.
Wręcz przeciwnie.
Chłoną jak gąbka.

Wybacz, zwrotnikryby, ale twój tekst to raczej profanacja.
Nie karmiłbym taką dietą dzieci.
A cóż dopiero dorosłych.

[tabakiera]

Że niby dla dzieci może być?
Nie może być, w żadnym wypadku.

[Paweł D.]

Chyba macie rację, dzieci zasługują na jakość. Przepraszam Autorze.

[tabakiera]

Ja to trochę w innym sensie.
Bo, moim zdaniem, to jest parodia częstochowszczyzny i bezmyślnej wiary.
Żeby nie było - z wiary się nie nabijam, ale ten tworek rozbawił mnie.
Bo co tu mamy?
Dzieci niby radośnie, ale człap, człap.
Siłą wyganiane i faszerowane sloganami przez rodziców, a i rodzice agitowani przez latorośle.
Chrystus wisi na krzyżu, ale ogromnie się raduje.
Potem spogląda z nieba i da, co potrzeba.
No, ubaw po pachy,
A do rechotu skłaniają też rymy.

Jeśli to satyra, to jak najbardziej udana.

[Leon Gutner]

Słabiutko . Chaos ogólnie .
Raczej nie dla dzieci i raczej nie dla Leona .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Zwrotnikuryby, czy to satyra?

[Paweł D.]

No ja to tak odebrałem, taka trochę agitka religijna mająca wzbudzić w dzieciach ufność do Boga, jak sobie przypomnę to tak mniej więcej mi mówiła o Bogu mama i babcia... Ale nie wiem czemu, we mnie zawsze to budziło lęk, te ponure obrazy religijne, Jezus na krzyżu i mroczny kościół u mojej babci. Zresztą moja mama nadal mniej więcej w tym tonie próbuje mnie przekonać do pójścia do kościoła. Zastanawiam się czy człowiek wierzący i absolutnie pewny swojej wiary może dzieciom mówić o Jezusie inaczej? Nie wiem, może może... Tak czy siak tekst słaby, może intencje autora szczere i w jego mniemaniu słuszne, ale słaby tekst.

[zwrotnikryby]

Bóg zapłać za opinie.

Prostota jest zawsze wyrazem miłości. Do Boga i drugiego człowieka, który jest jego dziełem. Apostoł Paweł w 2 Liście do Koryntian mówił: Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu. Oraz: Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was.

Ten wiersz to nie jest satyra. Też nie agitacja a miłowanie Boga w prostocie. Nikogo nie chciałem urazić.

Zostańcie w Bogu.