nienachlany imperatyw

[zimny grog]

wypełnić życie

swoim lub cudzym szczęściem
ewentualnie alienacją
zbierać na czworakach okruchy
z pod rozpustnych stołów
może
podchmielonym tenorkiem wznosić
poza ceglaną kopułę nieba
skargi na szemrany los
albo
któregoś wieczoru
pójść po chrystusowych śladach
do mieszkań

których jest wiele

[tabakiera]

No, nie wiem, czy ten imperatyw jest nienachalny.
Raczej nachalnie wparto go w naszą podświadomość.
Sporo tu ironii.

[zimny grog]

No, nie wiem, czy ten imperatyw jest nienachalny.
Raczej nachalnie wparto go w naszą podświadomość.
Sporo tu ironii.


jeżeli oddzielić słowa Chrystusowe od milionów ludzkich słów, to da się zauważyć nie nachalność tych pierwszych. skierowane są do tych którzy mają uszy do słuchania. słowa ludzkie na ogół zagęszczają temat aż w pewnym momencie gubi się początek w ambicjach głoszących swoje myśli na temat.

pozdrawiam.

[eka]

wypełnić życie

swoim lub cudzym szczęściem

Najlepiej wspólnym:)

No niestety - nachalny imperatyw podmiot opisuje od zbierania na czworakach, co najczęściej w sumie skutkuje skargami.
Nienachalny trudniej się przebija.
Bardzo interesujący temat, przemyślana kompozycja, zatrzymał.


(spod)

[zimny grog]

przemyślana kompozycja, zatrzymał.

pomału dochodzę do wprawy. maluczko a będzie zgrabnie.

[eka]

Tego się nie zapomina.
------------
Rozumiem, że druga dla mnie. Dzięki:)

[zimny grog]

Rozumiem, że druga dla mnie. Dzięki:)

oczywiście.

[Hosanna]

wstyd się przyznać ale miewałam takie stany
wtedy wydawało mi się ze bóg istnieje
a ja żeby go lepiej słyszeć muszę wszystko porzucić i iść po jego śladach
do samej siebie
innych
świata

sama nie wiem czy to była pycha
tęsknota
wybujała emocjonalność
czy pragnienie totalnej służby czemuś dobremu

[zimny grog]

wstyd się przyznać ale miewałam takie stany
wtedy wydawało mi się ze bóg istnieje

dlaczego wstyd? by dojść do ostatecznego widzenia świata, kondycji ludzkiej trzeba przewędrować nie jedną ścieżkę, zawadzić o wiele znaków prawdziwych, takoż fałszywych. myślę, to wstydzenie niepotrzebne.

a ja żeby go lepiej słyszeć muszę wszystko porzucić i iść po jego śladach

nie pamiętam kto to napisał; wiara staje się sensowna w godzinę śmierci setne przykłady zdają się potwierdzać, że jest coś na rzeczy.
proszę nie odbieraj moich tu wpisów jako próby nacisku na twój wybór drogi życiowej. ot takie dywagacje człeka któren też wędrował po ścieżkach wielu.

pozdrawiam serdecznie.

[Hosanna]

przeszłam wiele ścieżek ...
teraz jest zupełnie inny etap
coś pozostało niezmienione
nadal wierzę w dobro - bo to wielka wartość i pomaga żyć